Rabbani Terimi Hakkında Bilgiler
Tasavvufi-Tasavvuf Terimi Olarak Rabbani:
Rab'ba mensup, Allah adamı anlamına Arapça bir kelime. Velilere, Rabbânî de denir. Yani, bu manada Rabbânî, Allah dostu, Allah'ı bilen, tanıyan ve ona amelen, fikren yakın olan kimse demektir. İlim ve dinde derinleşmiş, ilmini hayatına geçirmeye muvaffak olmuş kimselere de, Rabbânî adı verilir.
Benzer Tasavvufi-Tasavvuf Terimleri:
Sıdk: Arapça, doğruluk demektir. Sır ve aleniyyenin (içte olanla, dışta olanın) eşit olması. "Olduğun gibi görün veya göründüğün gibi ol" vecizesinde anlatı
Sancaktar: Sancak taşıyan kişiye denir. Aynı mânâda "alemdar" kelimesi de kullanılır
Şeriat: Şeriat, din manasına geldiği gibi dinin, ibadet ve muamelelere ait hükümlerine de şeriat denir. Yani, şeriat dindir, din de şeriattır.
Usûl: Yol ve Esas manasına gelir. Sûfinin mertebeler kat ederken uyması gereken esaslarıdır.
Hak: Arapça'dır, gerçek anlamına gelir. Allah'ın güzel isimlerindendir (el-Hakk).
Abrizci: Farsça, su döken demektir. Mevlevi tekkelerinde abdesthane temizleyicilerine verilen isim. Kennas (süpürgeci) da denir. Tekkeye yeni gelen adayın, nef
Derviş: Farsça. Fakir, dilenci, dünyadan yüz çeviren, kendini Allah'a veren kişi. Tarikat mensuplarının çoğu fakir olduğu için, bu isimle anıldığı ileri sürül
Aşık: Allah'a erişmek isteyen kişi.