Çatışma Nedir? Çatışma Hakkında Kısaca Bilgi

Çatışma Terimi Hakkında Bilgiler

Tiyatro Terimi Olarak Çatışma:

1- Olay dizisinin gelişmesinde basamakları ortaya çıkaran kişiler arasındaki iç ve dış çatışmalar.

2- Bir oyun kişisinin kendi içindeki bunalımı.

Felsefe, Psikoloji, Sosyoloji, Mantık Terimi Olarak Çatışma:

Aynı anda ulaşılması imkansız iki güdüden bir tanesini seçememenin verdiği kararsızlık halidir. İki güdü çatıştığında birinin doyumu diğerinin engellenmesine yol açar. Bu nedenle çatışma engellenmeye neden olan bir etken olarak da görülebilir.

Dil ve Anlatım Terimi Olarak Çatışma:

1- Olay örgüsünün gelişmesinde basamakları ortaya çıkaran, kişiler arasındaki iç ve dış anlaşmazlıklar.

2- Kahramanların kendi içindeki bulanımlar.

Eğitim-Öğretim Terimi Olarak Çatışma:

1. Aynı anda ortaya çıkan birbirine karşıt ya da eşit derecede çekici dilek ve isteklerin bireyde yarattığı ruhsal durum.

2. Birbirleriyle uyuşmayan dilek, istek ya da ereklerin yarışmasından ortaya çıkan üzücü ya da kıvanç vermekten uzak bilinç durumu.

Sosyal Bilgiler Terimi Olarak Çatışma:

Bir ya da birden çok kişinin herhangi bir konu üzerinde anlaşamadığı zaman ortaya çıkar. İnsanların gereksinimleri, istekleri birbirleriyle ters düştüğü zaman çatışma yaşanır.
-İletişim çatışmasında yaş, kültür seviyesi, ekonomik duru, yetişme ortamı, psikolojik yapı, eğitim yapısı etkendir.

Benzer Tiyatro Terimleri

Cemaat Tiyatrosu: 1960'ların ortalarında İngiltere'de yer almış bir halk ve işçi tiyatrosu hareketi. Repertuar tiyatrosu hareketine bağlanan Community Theatre, kentlerin emekçi ve işçi kesimlerinin yoğun yerleşik olduğu semtlerde toplumsal tiyatro yapmaya, emekçi kesimlerin kültürel-sanatsal düzeyinin gelişmesine yardımcı olmaya ve güncel sorunlarının çözümüne ışık tutmaya yönelmiş; bunun için de halk tiyatrosu tekniklerinden yararlanarak, güncel olayların belgesel oyun içinde daha çok doğaçlamaya dayanarak ve müzikhol öğeleriyle işleyerek, eğlendirici ve öğretici olmaya çalışmıştır. 1973'ten sonra, Community Theatre, The Assosiaton of Community Theatre (Cemaat Tiyatrolar Birliği) çatısı altında toplanmıştır.

Sahne Vagonu: Elle veya mekanik olarak itilebilen makaralar üzerine oturtulmuş küçüklü büyüklü sahne platformları. Sahne vagonuyla dekorlar, monte parçalar ve aynı zamanda oyuncu grupları sahneye getirilip sahneden götürülerek değişiklikler, hızla ve fazla personele ihtiyaç duyulmaksızın gerçekleştirilirler.

Ortaoyunu: Türk doğaçlama halk tiyatrosu. Kol oyunlarından gelişerek 19. yüzyılda kesin biçimine kavuşan Ortaoyunu, adını, izleyicilerin, çevre oldukları bir orta yerde oynanmasından alır. Ortaoyunu, kendi bir özelliği olarak, açık yerlerde, palanga ya da meydan adı verilen yuvarlak ya da yumurtamsı bir alanda oynanır; burada, erkek izleyicilerin oturduğu mevki ile kadın izleyicilerin oturduğu kafes, ip gerili kazıklarla ayrılmıştır; oyuncular, sahne giysilerini değiştirdikleri, önü perdeyle kapatılmış sandık odası'ndan kapı yoluyla oyun alanına girerler. Ortaoyunu'nun dekoru, 68 cm. -1 m. Yükseklikte, genellikle Kavuklu'nun işyerini temsil eden ve iki kanatlı bir kafes olan dükkan ile 1.5m yükseklikte, iki, üç ya da dört kanatlı, genellikle ev olarak kullanılan ve önünde iskemleler bulunan bir paravanaydı. Ortaoyunu'nun başında köçek, çengi ve curcunabazların müzik eşliğinde raks gösterisi yer alırdı. Gündelik olaylardan yola çıkan, doğaçlama, durum komedyası ve laf oyunlarına dayanan Ortaoyunu dört bölüme ayrılırdı: Pişekâr'ın izleyiciyi selamlayıp, zurnacıyla konuşup oyunu açması, giriş; Kavuklu ile kavuklu-arkası'nın oyuna girmesiyle başlayan muhavere; belli bir olayın temsil edildiği fasıl; Pişekâr'ın izleyiciden özür dileyip, gelecek oyunun adı ve yerini bildirerek oyunu kapatışı, bitiş. Ortaoyunu fasıllarının çoğu Karagöz'ünküyle aynıdır; klasik ve yeni eklenmiş fasıllar olmak üzere iki öbekte toplanır. Ortaoyunu'nun başlıca tipleri şöyle gösterilebilir: Oyunu açıp, yürütüp, kapayan; hem oyuncu, hem sahneye koyucu, hem de yazar gibi davranan, kenarı kürklü kaftan ve külah giyen, elinde şakşak taşıyan Pişekâr; Pişekâr'la birlikte oyunu yürüten; ikinci-oyuncu ve başkomik, kavuk ve kaftan giyen Kavuklu; Çelebi, Zenne, Tuzsuz, Kavuklu-arkası, Denyo; taklit tipleri: Kürt, Arnavut, Acem, Arap, Yahudi, Ermeni, Rum, Frenk. Her tip kendisini simgeleyen müzikle içeri girerdi; müzikçiler oyunla bütünleşmişlerdi. Ortaoyunu, yerini 19. yüzyıl ortalarında yerini tuluat tiyatrosuna bırakmıştır.

Geçme Menteşe: Araya takılan bir pim ile sıkıca birbirine bağlanabilen iki menteşe yarımıdır.Geçme menteşe genellikle dekorların ve duvarlaron monteside kullanılır.