Yunanistan'ın orta ve kuzey kesimlerinde yaşayan ve Dor fetihlerini yol olmadan atlatan halka verilen ad. İonların bir bölümü Anadolu'nun batı sahillerine göç etmiştir. En ünlü devletleri Atina'ydı.
Online Arkeoloji Terimleri Sözlüğü
Mısır kökenli tanrıça. Tanrı Osiris'in kız kardeşi ve karısı. İsis aynı zamanda tanrı Horus'un anasıdır. Toprak, toprak ürünleri, tabiatın canlanması-yeşillenmesini, üreme, bolluk ve bereketi, deniz ve yer altı ülkesini ve büyücülüğü sembolize eden tanrıça.
Antik mimarlıkta kullanılan, İyonya'da geliştirildiği için bu adla anılan düzen. Dor düzenine oranla daha incelmiş sütunları, sütun kaideleri ve volütlü sütun başlıkları ile ayırt edilir.
19. Yüzyıl sonunda Fransa'da ortaya çıkan, ışık etkilerine dayanarak doğayı anlık görüntüsü ile resimlemeye dayanan sanat akımı.
Oyma. Herhangi bir şekil ya da yazının kağıt, deriden oyularak çıkartılmasıyla meydana getirilen bir süsleme sanatıdır. Oyulup çıkarılarak başka yere yapıştırılan kısma "Erkek oyma", oyulan kısma ise "dişi oyma" denilir.
Genellikle beşik tonozlarda ve diğerlerinde destek kaburga sisteminin görülebildiği tonoz biçimi.
Honaz Dağı'nın antik ismi. Mitolojiye göre, Kadmos aynı zamanda toprak ana Gaia'nın titan oğludur.
Yapıların genellikle iç yüzeylerinin bezenmesinde kullanılan bir süsleme türü. Boya, taş, ahşap yüzeyler üzerine fırça ile boyanan renkli nakışlar.
Bakırtaş Çağı'na verilen ad. Khalkos=Bakır ve Lithos=Taş sözcüklerinden türetilmiştir. Anadolu'da daha çok M.Ö. VI bin yılın ilk yarısı ile M.Ö. IV bin yılın sonları arasına tarihlenir.
Antik dönemde kullanılan hydriaya benzeyen, şişkin gövdeli ve ağız profili büzülmüş bir kap.
İon başlığında abaküsün altında iki volütü birleştiren dış ya da içbükey aralık.
Genel olarak Batı Roma İmparatorluğu'nun M.S. V. yüzyılda yıkılmasından sonra ve IX. ya da X. yüzyılda başladığı kabul edilen Ortaçağ'dan önceki dönemine verilen ad.
Yunan tarihinin, M.Ö. XII. yüzyılda Miken saraylarının yıkılmasından sonraki ve VIII. yüzyılda Arkaik Yunanistan'ın doğmasından önceki dönemine verilen ad.
Antik dönemde Batı Anadolu'da kıyı kesimde Köyceğiz ve Dalaman (İndus) Çayına uzanan, iç kesimlerde ise Aydın, Muğla ve Denizli-Tavas İlçesini de içine alan bölge.
Charlamange (şarlman) döneminde (9. yüzyıl) gelişmiş olan sanat üslubu.
Asurlularda büyük ticaret merkezlerine ve limanlara verilen ad.
Sütun işlevi gören genç kız heykeli.
Bir mimari yapıda kubbenin oturduğu ve yapının üslubuna, türüne göre çokgen yada yuvarlak olan kaide.
Eski Yunanistan'da Epidauros ve Delphoi gibi birkaç yerde rastlanılan konuk evlerine verilen ad. Bu evlerde ya konuklar ya da Epidauros'ta olduğu gibi iyileşmeye gelen hastalar barınırdı.
Yeraltı mezarı, Katakomplar, ilk Hıristiyanların gizlice toplanıp ayin yaptıkları yerlerdi.