Lehçe Terimi Hakkında Bilgiler
Türkçe-Dil Bilgisi Terimi Olarak Lehçe:
1. Bir ana dilin, ses, yapı ve söz dizimi bakımlarından büyük ayrılık gösteren kolu.
2. Bir dilin tarihi, siyasi, sosyal ve kültürel nedenlerle değişik bölgelerde, zamanla ses yapısı, şekil yapısı ve kelime hazinesi bakımından önemli farklarla birbirinden ayrılan kollarından her biri: Türkçenin Anadolu, Azeri, Özbek, Kazak, Kırgız, Türkmen lehçeleri gibi.
Edebiyat Terimi Olarak Lehçe:
1. Bir dilin tarihsel, toplumsal, kültürel nedenlerle dilbilgisi ve sözlük açılarından ayrımlaşmış biçimi.
2. Bir dilin bilinen ve izlenebilen tarihinden önce, karanlık bir devrinde kendisinden ayrılmış olup çok büyük ayrılık gösteren kolları.
Diksiyon ve Hitabet Terimi Olarak Lehçe:
1. Bir dilin tarihi, siyasi, sosyal ve kültürel sebeplerle çeşitli bölgelerde zamanla ses, yapı ve kelime dağarcığı bakımından önemli farklarla birbirinden ayrılan kollarına lehçe denir,
Türkçenin Anadolu, Azerî, Özbek, Kazak, Kırgız, Türkmen lehçeleri gibi. Lehçeleri, yapıları bakımından birbirine yakın ve uzak lehçeler olarak ayırabildiğimiz gibi, taşıdıkları özelliklerdeki ortaklık bakımından da gruplara ayırabiliriz. Nitekim Yakut ve Çuvaş lehçeleri Türk dilinden çok eskiden ayrılmış kollar olarak Türkiye Türkçesine ve öteki Türk lehçelerine uzak lehçelerdir; ayrılıklar çok derindir. Azerî ve Türkmen lehçeleri ise TT'nin yakın lehçeleridir.Türkçenin Kuzeybatı (Kıpçak), Güneybatı (Oğuz-Türkmen), Güneydoğu ve Kuzeydoğu (Altay bölgesi lehçeleri) olmak üzere dört lehçe grubu vardır.
2. Bir dilin tarihsel, bölgesel, siyasal sebeplerden dolayı ses, yapı ve söz dizimi özellikleriyle ayrılan kolu, diyalekt.
3. Herhangi bir dilden bilinen tarihi seyir içinde veya daha önceden ayrılmış olup ses, şekil ve kelime ayrılıkları gösteren kollara lehçe adı verilir. Örneğin; Türkçeden tarih içinde bilinen zamanlarda ayrılmış olan Azerbaycan, Kazak ve Özbek Türkçesi gibi kollar yakın lehçe kabul edilmektedir.
Sunuculuk-Televizyonculuk Terimi Olarak Lehçe:
Bir dilin tarihi, bölgesel, siyasi sebeplerden dolayı ses, yapı ve söz dizimi özellikleriyle ayrılan kolu.
Kur’an-ı Kerim Terimi Olarak Lehçe:
Bir dilin tarihsel, bölgesel, siyasal sebeplerden dolayı ses, yapı ve söz dizimi özellikleriyle ayrılan kolu, diyalekt.
Benzer Türkçe-Dil Bilgisi Terimleri
Fiilden Ad Yapma Ekleri: Fiil kök ve gövdelerinden ad ve sıfat türeten ek: -ek(bin-ek), -gü(büz-gü) vb.
Alıcıyı Harekete Geçirme İşlevi: Dilin alıcıyı istenen davranışa yönlendirmesi.
Meçhul Çatı: Geçişsiz fiillerden -(ı)l-/ -(u)l, -(ı)n-/-(u)n- ekleri ile kurulan ve öznesi bulunmayan, gerçekten meçhul olan çatı: Soğuktan caddelerde yürünmüyor. (T. Buğra, Yağmur Beklerken, s.75)
Gerileyici Ünsüz Benzeşmesi: "b" ünsüzünün sözcük içlerinde kendisinden önce gelen "n" ünsüzünü "m"ye çevirmesi.
Diğer terim sözlüklerini de inceleyebilirsiniz.
- Tarih Terimleri Sözlüğü
- Otomobil-Araba Terimleri Sözlüğü
- Reklamcılık Terimleri Sözlüğü
- Matematik-Geometri Terimleri Sözlüğü
- Güreş Terimleri Sözlüğü
- Genel Türkçe Terimleri Sözlüğü
- Beyzbol Terimleri Sözlüğü
- Ekonomi, Bankacılık Terimleri Sözlüğü
- Beslenme ve Diyet Terimleri Sözlüğü
- TERİMLER SÖZLÜĞÜ ANA SAYFA