Eğitim Sitesi

Ölüm Şiiri

Ölüm

Ölüm, bütün korkuların membağı,

Ölümdür elbet hayatın son bağı.

Onunla zayi olur dünya emek,

Gelirse fayda vermez ah vah demek.

İnsan, hayvan ama her şey korkar ondan,

Her yol ona çıkar, çıkılmaz yoldan.

Hâl hatır sormaz, kimseden de korkmaz,

Ölmeden evvel ölür Allah’tan korkmaz.

Hayallerin zirvesine bak, o var

Gerçeklerin evvelinde yine o var.

Ne yer dinler ne de yâr alır canı,

Düğün dernek olur bel ölüm anı.

Ne yâr kalır düşte ne can kalır tende,

Herkes anda aciz, hep ona bende.

İyilere dost, kötülere düşman,

Doğru, dürüst, iyi ol; olma pişman.

Seyhanî söyler korksa da hakkı

Korkmak istemeyen tanısın Hakk’ı.

Âşık SEYHANÎ Şiirleri

  

Ahmet atacan sayin hocam şiirlerin çok güzel 2007-03-25

ugur gerçekten mükemmeller sizi tebrik ediyorum ben ugur zeki 2006-05-01

dilara şiirleriniz çoooook güüzzel yaa 2006-01-06

aslıhan kader hocam şiirleriniz çok güzel hep böyle şiir yazmanızı istiyoruz ve hayatınızda başarılar dileriz 2005-11-16

Rana DOĞAN hocam şiirinizi çok beğendim.size ilhamlar.
Rana3/A 2005-11-03

neslihan 6 hocam şiirleriniz süper MESLİHAN 2005-09-21

gürkan 6/B hocam çoook güzel ben timur 2005-09-21

mehmet 8/a hocam şiirleriniz çok güzel :-) 2005-05-05

Yazılan son 8 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 8 yorum yazılmış.

Benzer Âşık SEYHANÎ Şiirleri:

Sabır

Asık suratla karşıladı beni evvelki akşam

Neşeyle selam verdim, dedi: Olsun kısa.

Aylarca dolaştım hâlime ağladı anam,

Mana gülüverdin,ruhum bürünmüşken yasa.



Atak davranmış benden önce, sanki birisi

Gafil mi sandın ki beni, hemen inanayım.

Dudaklarından dökülenler de yalan serisi

Ah! Gözler olmasa hani, vicdansız sanayım.



Duruldu sular, akmam diyor Seyhan ırmağı,

Itırlı çiçekler grev yaptı,kokmuyor artık.

Ses yok, ötmüyor kuşlar, tabiat sır yumağı,

Essela demeden müezzin insaf et artık.



Yareliyem,hem de gönülden, merhem bulunmaz,

Hicrana dayanamaz kalbim,imdat İlâhî!

Aklımı koru benim, derde derman bulunmaz.

Nazenîne vicdan, bana sabır ver Ya Rabbi.

Âşık SEYHANÎ

Serzeniş

Söyle bana hilâlim, neden gülmezsin bana?

Neden aydınlatmazlar önümü, o yıldızlar?

Hiç mi kıymetim yok yanınızda, söyle bana,

Neden gülerler önümden geçerken o kızlar?



Seni şahit tuttum hep, sokaklarda gezerken,

Bir de başıboş köpeklerle o baykuşları.

Kaybolduğunda birden, ben çamura düşerken

Duymadın mı ha, o isyan dolu haykırışları?



Ne yüzüme bakan var ne de elimden tutan,

Zaten kimsecikler yok çamurlu sokaklarda

Bense bir âşık; yüreği yanan, göze batan,

Ağlarım sessizce, o gülerken konaklarda.



Geldi nihayet yanıma dostlar, sarmaş dolaş

Önce iğrenen bir bakış, ardından küfürler...

Kahkahalar atarak gittiler yavaş yavaş,

Baksana hilâlim onlar ne kadar da hürler!



Seyhani'nin dostu çok; köpekler, baykuşlar..

Kadere dua okur, yalnızlıkla karanlık,

Gönül sayfamı yırtan insan beyinli kuşlar,

Uçsalar da sonsuza ufukları karanlık.

Âşık SEYHANÎ

Veda

Ey müslüman Türk Genci, kulak ver dinle beni!

Vatanıma vefa borcum var sizlere veda.

Ecdadımın emeli böyle görmekti beni,

Ceddime sadakat borcum var, sizlere veda.



Malazgirt kapısından evvela tekbir girdi,

Herkesin gönlündeki bir, ufkundaki BİRdi.

Dillerdeki müthiş sedâ Allahüekber'di,

Malazgirt'e tekbir borcum var, sizlere veda



O zaman elde kılıç, dilde Kur'an vardı,

Sînede Allah sevgisi, sîmadaki ardı,

Sözlerde belagat, gözlerde feraset vardı,

Aslıma asalet borcum var, sizlere veda.



Neden tırmanıyordu surlara Ulubatlı'm

Kızgın yağ dökülür, çıkar hâlâ Ulubatlı'm

Ayyıldızlım surda, yardım etti Ulu Adlı'm

Bayrağa hürmet borcum var sizlere veda.



Neden sabaha kadar yalvardı Akşemseddin?

Neden genç yaşta bayrağı aldı Fatih ceddin?

Ecdadın vatan aldı, can verdi, sen ne verdin?

Fatih'e fatiha borcum var sizlere veda.



Gez, gör kuzeyde, güneyde, doğuda, batıda,

Kanlarla sulanmış her noktada, her satıhta,

Enbiya, evliya, sahabe bekler ayakta,

Mezkûra refakat borcum var sizlere veda.

Âşık SEYHANÎ

Ölüm Şiiri