Manda Nedir? Manda Hakkında Kısaca Bilgi

Manda Terimi Hakkında Bilgiler

Tarih Terimi Olarak Manda:

1- Yabancı bir devletin güdümü altına girmek, egemenlik kaybı.

2- Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra bazı az gelişmiş ülkeleri kendi kendilerini yönetecek seviyeye gelinceye kadar Milletler Cemiyeti adına yönetmek için bir büyük devlete verilen vekillik.

Hukuk Terimi Olarak Manda:

Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra bazı az gelişmiş ülkeleri, kendi kendilerini yönetecek bir düzeye eriştirip bağımsızlığa kavuşturuncaya kadar Birleşmiş Milletler Cemiyeti adına yönetmek için bazı büyük devletlere verilen vekillik.

İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük Terimi Olarak Manda:

1- 1. Dünya Savaşı'ndan sonra kimi az gelişmiş ülkeleri, kendi kendilerini yönetecek bir düzeye eriştirip bağımsızlığa kavuşturuncaya dek Uluslar Birliği adına yönetmek üzere kimi büyük devletlere verilen vekillik.

2- Bir devletin başka bir devletin yönetimine girip dış işlerinde yetkisiz, iç işlerinde bağımsız olma durumu.

Çağdaş Türk ve Dünya Tarihi Terimi Olarak Manda:

I. Dünya Savaşı'ndan sonra bazı az gelişmiş ülkeleri, kendi kendilerini yönetecek düzeye eriştirip bağımsızlığa kavuşturuncaya kadar Birleşmiş Milletler Cemiyeti adına yönetmek için bazı büyük devletlere verilen vekillik.

Benzer Tarih Terimleri

Sosyal Devlet: Güçsüzleri güçlüler karşısında koruyarak gerçek eşitliği yani sosyal adaleti ve toplumsal dengeyi sağlamakla yükümlü devlet demektir. / AYM 26 Ekim 1988 tarih ve K.1988/33 sayılı karar Sosyal adalet ve sosyal güvenliği sağlamak ve herkes için insan haysiyetine yaraşır asgarî bir hayat düzeyini gerçekleştirmekle yükümlü bir devlet. / Ergun Özbudun

Kutsal Emanetler: Topkapı Sarayında, hazine dairesinde saklanan Hz. Mu-hammet'e, Kabe'ye ve İs-lam inanışında saygın olan bazı kişilere ait olan eşyalardır. Bu eşyalar I. Selim'in 1517 yılında yaptığı Mısır Seferi'nden sonra İstanbul'a getirttiği eşya-lardır. Bunlardan bazıları; Hırka-i Saadet, Hz. Muhammed'in bir dişi, ayak izinin olduğu bir taş, atının bir çift nalı, bir seccadesi, sancağı, yayı, teyemmüm tası, iki asa, Hz. Nuh'un tenceresi, Hz. İbrahim'in kazanı, Hz. Yusuf'un gömleği, Hz. Davut'un kılıcı, Hz. Ebu Bekir'in seccadesi, Hz. Hüseyin'in gömleği, Hz. Hatice'nin gömleği.

Ebced: Arap abecesinde, her harfi bir rakamı karşılayan anlamsız sekiz sözcüğüm oluşturduğu bir hesaplama dizgesi; bu dizgede, baştaki elif harfinden başlanarak Arap abecesindeki her harfe, birden ona kadar birer birer, ondan yüze kadar onar onar, yüzden bine kadar da yüzer yüzer artırmak yoluyla bir değer verilmiştir.

Osmanlıca: XIII.-XX. yüzyıllar arasında Anadolu'da ve Osmanlı İmparatorluğu'nun yayıldığı bütün ülkelerde yazın ve yazışma dili olarak kullanılan, özellikle, XV: yüzyıldan sonra Arapçanın ve Farsçanın aşırı ölçüde etkisinde kalarak Türkçe, Arapça ve Farsçadan oluşan yapay bir dil durumuna gelmiş olan Türkçeye verilen ad.