Yürek Kafeste
Yürek daraldı yine kafeste.
Geldi dert ve keder aheste.
İçimde azan yangınları.
Söndür deli rüzgar, bir este.
Gece karanlık, içim sıkkın.
Yalnızlığım ve ben, hep bıkkın.
Yeni başlangıçlar içinde.
Yürek yorgun ve yürek yılgın.
Şiire sığındım, yine kaçmak için.
Derdimi mısralara, açmak için.
Yazı kalıcı, duygular öyle mi?
Bazısı mahrem, açıp saçmak için.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sen Kızılay Neferisin
Kan verdin, bak hayat verdin.
Bu toprağa, fidan dikdin.
Umutsuzlara can verdin.
Sen Kızılay, neferisin.
Çok hayatlar, sana muhtaç.
Kan ver, sen ol, başlara taç.
Acılara da, bir ilaç.
Sen Kızılay neferisin.
Bu gün ona, yarın sana.
Bu vazifeni yapsana.
İnsanlar muhtaç, hep kana.
Sen Kızılay neferisin.
Kaza ve doğal afetler.
Bitmez ki hiç felaketler.
Bitsin bu sefaletler.
Sen Kızılay neferisin.
insanlık için sen kan ver.
Hastaya, muhtaca can ver.
Bağışçılara heyecan ver.
Sen Kızılay neferisin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yalnızlık Senfonisi
Kapkara, matemlerin içinde.
Geçmişteki, acılar içimde.
Yine o, yakamı, bırakmıyor.
Yalnızlık senfonisi, hep peşimde
Yine yaşıyorum, tek ve yalnız.
Buralar, neden, bu kadar, ıssız?
içimde, kara güller, açıyor.
Yalnızlık senfonisi, acımasız.
Bu sokaklar ve evler, çok tenha.
Kalmadı gücüm, az biraz daha.
Yok etmek için, hep gün sayıyor.
Yalnızlık senfonisi, at kahkaha!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Asgari Ücret
Yılda iki kez, zam gelse de.
Eriyor kar gibi, asgarî ücret.
Bitsin bu dertler, bir celse de.
Zam geliyor, aynı, asgarî ücret.
Ne geçindirir, ne karın doyurur.
Bir pamuk şekeri, asgari ücret.
Çalış çalış, insan boşa yorulur.
Nedir ki ederi? yok, asgari ücret.
Bir sabır taşı, bir keder mi?
Bitmez çile mi? asgari ücret.
Ne bu, yazılmış kader mi?
Çoğalmayan, eriyen asgari ücret.
Yılda iki değil, dört kez artmalı.
Bu enflasyonda, asgari ücret.
İnsanlar, iyi düşünüp tartmalı.
Kader mi? Yazgı mı? asgari ücret.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
