Kan verdin, bak hayat verdin.
Bu toprağa, fidan dikdin.
Umutsuzlara can verdin.
Sen Kızılay, neferisin.
Çok hayatlar, sana muhtaç.
Kan ver, sen ol, başlara taç.
Acılara da, bir ilaç.
Sen Kızılay neferisin.
Bu gün ona, yarın sana.
Bu vazifeni yapsana.
İnsanlar muhtaç, hep kana.
Sen Kızılay neferisin.
Kaza ve doğal afetler.
Bitmez ki hiç felaketler.
Bitsin bu sefaletler.
Sen Kızılay neferisin.
insanlık için sen kan ver.
Hastaya, muhtaca can ver.
Bağışçılara heyecan ver.
Sen Kızılay neferisin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
İçimde çağlayan pınar.
Taşar Allah deyü deyü.
Yol üstünde ulu çınar.
Uzar Allah deyü deyü.
Ararım bitmez yollar.
Gezer Allah deyü deyü.
Açıldı bekler kollar.
Sarar Allah deyü deyü.
Rabb'in aşkı içte yanar.
Kanar Allah deyü deyü.
Mecnun Leyla'sına yanar.
Arar Allah deyü deyü.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bir iyisin, bak bir de kötü.
Nedir bu, yüzündeki örtü?
Kaldır o, gizleyen maskeni.
Olsun yüzde, gerçek görüntü.
Yalanı ve dolanı bırak.
Konuşunca gelmesin, tırak.
Sen sen ol, oynama kimseye.
Yoksa bak, halin, acımtırak.
Dışı seni, içi ben yakar.
Bu dünyada, olma riyakar.
İnsanlarda, güven ölürse.
Kimse olmaz, sana vefakar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kapkara, matemlerin içinde.
Geçmişteki, acılar içimde.
Yine o, yakamı, bırakmıyor.
Yalnızlık senfonisi, hep peşimde
Yine yaşıyorum, tek ve yalnız.
Buralar, neden, bu kadar, ıssız?
içimde, kara güller, açıyor.
Yalnızlık senfonisi, acımasız.
Bu sokaklar ve evler, çok tenha.
Kalmadı gücüm, az biraz daha.
Yok etmek için, hep gün sayıyor.
Yalnızlık senfonisi, at kahkaha!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL