Yok Olan Ormanın Öyküsü
Bir zamanlar bir yerde
Yeşillik bir alan varmış.
Fakat bu alan zamanla
Cahiller yüzünden yok olmuş.
Tarla açmak için bir cahil,
Yakmış ormanın yarısını,
Açtığı alanı tarla etmiş.
Bir iki yıl almış bol ürün,
Sonunda fakirleşince toprak,
Bu toprağı bırakıp gitmiş, çıplak.
Diğer bir cahil,
Bulamamış yakacak.
Şimdi ne yapacak?
Gitmiş ormana ,
Kesmiş bütün ağaçları.
Keserken bakmamış,
Yerine de yenisini bırakmamış.
Hangisi kolay kesilirse onu kesmiş
Ama kestikler de yaş imiş.
Atalarımız; “yaş kesen, baş keser” demişler.
Buna uymamış, uymuş cahil aklına
Kesmiş bütün yaş ağaçları
Vermiş büyük bir zarar, koca bir ormana.
Diğeri keçileri salmış ormana
Keçide gitmiş; güzel, ince filizler
Kolay bulmuş yemesini
Sonra ağaç kurumuş
Ormandan bir ağaç daha yok olmuş.
Derken güzel bir orman,
Yok olmuş aniden.
Sorunlar eklenmiş, havalar kirlenmiş.
Topraklar verimsizleşmiş.
Halk yoksul kalmış.
Gülhan MUTLU Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kutsal Bir Görev
Kutsal bir görevdir öğretmenlik.
Ulusları kurtarandır onlar.
Türklüğü yaşatıp sevdiren
Sanat öğreten, öğreticidir.
Ata’nın yolunu gösterendir,
Laf dinleyen, kafa yorandır o.
Öğretmen, öğretmen
Kutsal öğretmen.
Bilgi veren, okutup öğreten,
İleri görüşlüğü belirten,
Rakiplerini akılla yenen,
Öğretmen , öğretmen,
Bilgi veren öğretmen.
Görevini severek yapan,
Öğretimi o kuvvetlendiren.
Rehberdir bilgilere, derslere,
Eğitime, öğretime her şeye.
Vecizedir sözleri onların
Öğretmen öğretmen
Canım öğretmen...
Gülhan MUTLU
Arkadaş
ARKADAŞ;
Tek kelimeyle sıcak.
Bakınız odayı nasıl ısıtacak.
Sanacaksınız geldi yaz.
Ama dışarısı ayaz.
Bu gurbet elde kim var ki,
Bundan daha yakın.
Bana bu duyguyu veren
Arkadaşlık sıcak.
Bir uçta sen, bir uçta ben .
İşte böyle ders çalışırken
Oda soğuk, arkadaşlık sıcak
Arkadaşlık odayı ısıtacak.
Gülhan MUTLU
Yok Olan Ormanın Öyküsü
Bir zamanlar bir yerde
Yeşillik bir alan varmış.
Fakat bu alan zamanla
Cahiller yüzünden yok olmuş.
Tarla açmak için bir cahil,
Yakmış ormanın yarısını,
Açtığı alanı tarla etmiş.
Bir iki yıl almış bol ürün,
Sonunda fakirleşince toprak,
Bu toprağı bırakıp gitmiş, çıplak.
Diğer bir cahil,
Bulamamış yakacak.
Şimdi ne yapacak?
Gitmiş ormana ,
Kesmiş bütün ağaçları.
Keserken bakmamış,
Yerine de yenisini bırakmamış.
Hangisi kolay kesilirse onu kesmiş
Ama kestikler de yaş imiş.
Atalarımız; “yaş kesen, baş keser” demişler.
Buna uymamış, uymuş cahil aklına
Kesmiş bütün yaş ağaçları
Vermiş büyük bir zarar, koca bir ormana.
Diğeri keçileri salmış ormana
Keçide gitmiş; güzel, ince filizler
Kolay bulmuş yemesini
Sonra ağaç kurumuş
Ormandan bir ağaç daha yok olmuş.
Derken güzel bir orman,
Yok olmuş aniden.
Sorunlar eklenmiş, havalar kirlenmiş.
Topraklar verimsizleşmiş.
Halk yoksul kalmış.
Gülhan MUTLU
