Kutsal Bir Görev
Kutsal bir görevdir öğretmenlik.
Ulusları kurtarandır onlar.
Türklüğü yaşatıp sevdiren
Sanat öğreten, öğreticidir.
Ata’nın yolunu gösterendir,
Laf dinleyen, kafa yorandır o.
Öğretmen, öğretmen
Kutsal öğretmen.
Bilgi veren, okutup öğreten,
İleri görüşlüğü belirten,
Rakiplerini akılla yenen,
Öğretmen , öğretmen,
Bilgi veren öğretmen.
Görevini severek yapan,
Öğretimi o kuvvetlendiren.
Rehberdir bilgilere, derslere,
Eğitime, öğretime her şeye.
Vecizedir sözleri onların
Öğretmen öğretmen
Canım öğretmen...
Gülhan MUTLU Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Doğa Yeniden Doğuyor
Bu gün Nevruz, çocuklar!
Bu gün bayramımız var!
Çünkü doğa yeniden doğuyor,
Etrafımız canlanıyor.
21 Mart gelince;
Günü eşit paylaştılar gündüz ve gece
Bizler de eşitlik içinde
Yaşayalım arkadaşlar.
Bak, bu gün güneş bize gülüyor.
“Bu günden sonra ,
Daha uzun beraber olacağız.” diyor.
El sallayalım göklere,
Neşe ve sevinç kaplasın içimize.
Bu gün yeni bir yıl başlıyor.
Çünkü doğa yeniden uyanıyor.
Yeşillenen doğaya,
Renk renk çiçekler serpiliyor.
Renk renk çiçekler gibi
Bizler de renklenelim.
Birlik- beraberlik içinde
Bu bayramı kutlayalım.
Bu bayramda dileyelim,
Birlik, beraberlik ve eşitlik.
Doğa yeniden bizlere
Bolluk, bereket versin diye.
Gülhan MUTLU
Güneşim Ben
Güneşim ben,
Uzay boşluğunun o parlak cismi.
Hani o sonsuz boşluktaki
Ateş kütlesi.
Evlatlarım var dokuz tane.
Sizleri anne ve babalarınızın sevdiği kadar,
Bende onları seviyorum.
Her biri bir parçam benim.
Sizlerin analarınızın eteklerinde döndüğünüz gibi
Dönerler çevremde.
Etrafımdan uzaklaşmalarına izin vermem
Tıpkı sizin anneleriniz gibi.
Güneşim ben;
Sizlere hayat veren ,
Üşüyeceksiniz diye
Sizleri görmeye zamanında gelen.
Hani az ısıttığım zaman
O güneşli yaz günlerini beklerken
Sizin özlemle beklediğiniz ben...
Bitkilere hayat veren ,
Havanın temizlenmesinde rolü olan,
Sizlerin:
“ Ormanların hepsini yaksak,
Onun kadar ısıtamayız dünyayı”
Dediğiniz ben...
Kemiklerinizi koruyan,
Sizlere hem hava hem sağlık veren,
Güneşim ben...
Gülhan MUTLU
Yok Olan Ormanın Öyküsü
Bir zamanlar bir yerde
Yeşillik bir alan varmış.
Fakat bu alan zamanla
Cahiller yüzünden yok olmuş.
Tarla açmak için bir cahil,
Yakmış ormanın yarısını,
Açtığı alanı tarla etmiş.
Bir iki yıl almış bol ürün,
Sonunda fakirleşince toprak,
Bu toprağı bırakıp gitmiş, çıplak.
Diğer bir cahil,
Bulamamış yakacak.
Şimdi ne yapacak?
Gitmiş ormana ,
Kesmiş bütün ağaçları.
Keserken bakmamış,
Yerine de yenisini bırakmamış.
Hangisi kolay kesilirse onu kesmiş
Ama kestikler de yaş imiş.
Atalarımız; “yaş kesen, baş keser” demişler.
Buna uymamış, uymuş cahil aklına
Kesmiş bütün yaş ağaçları
Vermiş büyük bir zarar, koca bir ormana.
Diğeri keçileri salmış ormana
Keçide gitmiş; güzel, ince filizler
Kolay bulmuş yemesini
Sonra ağaç kurumuş
Ormandan bir ağaç daha yok olmuş.
Derken güzel bir orman,
Yok olmuş aniden.
Sorunlar eklenmiş, havalar kirlenmiş.
Topraklar verimsizleşmiş.
Halk yoksul kalmış.
Gülhan MUTLU