Yanlış İnsan
El ele tutuşarak, çok gezdik.
Biz bazen, ayrılıktan da bezdik.
Bir zaman, birbirimizi çok sevdik.
Hata mı yaptım, sevdiğim için?
Sana neden, umut bağlamışım?
Uğruna boşuna, ağlamışım.
Bak, yaralarımı dağlamışım
Hata mı yaptım, sevdiğim için?
Neden sevgili? Bana bu eziyet.
Sanma ki, bu yaptığın meziyet.
Düzelt kendini, bu ne vaziyet?
Hata mı yaptım, sevdiğim için?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Dost
Bu dünya da, kimseye güven kalmadı.
Nedense kimse, beni benden almadı.
Yüreğim herkese, beni hiç salmadı.
Dost, sen bırakma beni, yaban ellere.
Gezdim, bu alemi, çok insan tanıdım.
Kimi gerçekti, kimi sahte, yanıldım.
Çok sevdim, sevildim, bazen de yıkıldım.
Dost, sen düşürme beni, kötü dillere.
Yoruldum, arkamda hep, destek aradım.
Bazen bembeyaz idim, bazen karaydım.
Kimine em oldum, kimine yaraydım.
Dost, sen atma beni, o çorak çöllere.
Yalnız bu dünya, hiç mi hiç, çekilmiyor.
Dostun sıcaklığından, bak geçilmiyor.
İnsan arasından, iyi seçilmiyor.
Dost, meydan okuyalım, zalim yıllara.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Seni Tuz Kadar Seviyorum
Beni, ne kadar seviyorsun? diyorsun.
Sevgilim; seni, tuz kadar, seviyorum.
Evet, evet!, yanlış duymadın, bunu.
Seni, tuz kadar seviyorum.
Bak denizlere, neden tuzludur?
Deniz, tuzsuz olur mu? sevdiceğim.
Tuzlu kokusu olmasa, deniz neye yarar?
Varsın, yanlış düşünsünler, hakkımda.
Ben seni, tuz kadar seviyorum, bitanem.
Gözlerimdeki yaşların, tuzu kadar.
Ekmeğin, zeytinin, çorbanın tuzu kadar.
Ben seni, yemeğin tuzu gibi seviyorum meleğim
Sensiz, tadsız, tuzsuz ve huysuz biriyim.
Hayatımın, tamamlayıcı tadı gibisin.
Seni, aşkımın, eksiksiz yanı gibi, seviyorum.
Ve ruhumda bıraktığın, güzel bir haz gibi...
İsteyen, istediği şekilde sever sevdiğini.
Sevgilim, ben seni; tuz kadar seviyorum...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Evler
Her yerde kutu kutu evler.
Çeşit çeşit cam pencereler.
Kimbilir ne yaşamlar vardır.
Acı tatlı anılar vardır.
Yol üstünde bak, kat kat evler.
Yolları kesmiş, sanki devler.
Öğrenci odasında ışık.
Belli, yapılıyor ödevler.
Köy evleri, olur sıcacık.
Kapıları olur, kısacık.
Samimidir orda insanlar.
İbret alınası yaşamlar.
Bu evler de var, ne öyküler.
Yaşar, şehirliler ve köylüler.
Vardır, iyiler ve kötüler.
Gizli kalır, tüm hikayeler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
