Son Zil Şiiri - Ahmet ALPTEKİN şiirleri

Son Zil

Cıvıl cıvıl ses veren koridorlar,

Neden bugün suskun, sessizsiniz?

Yoksa matem mi tutuyorsunuz ne,

Şen şakrak öten kuşlarım nerede?

Çiçek çiçek acan okul bahçesi,

Ya sen neden böyle boş ve sessizsin?

Hani çocuklar al satıp bal satardı,

Çocuklar canımıza can katardı.

Durmadan çın çın öten okul zili,

Bıktın mı . sende mi yoruldun? söyle,

Duymuyorum şakıyan şen sesini,

Mazi oldu yıllarım bundan böyle.

Biliyorum son zilin çaldığını,

Benim için bir daha çalmayacaklar,

Sesleneceğim kimse kalmadı artık,

Gitti, gelmez bir daha şen çocuklar.

Ahmet ALPTEKİN Şiirleri

aygün çok güzelll 2010-06-03

rüzgar Gerçekten çok güzel bir şiir 2005-10-29

RÜZGAR Bu şiir mükemmel bir şiir.Çok güzel olmuş...!!! :) 2005-10-29

ahmettoper Son zili 20 eylülde çalmak ümidiyle 2005-03-02

ayşegül sevgiler 2005-02-22

aslan budagov şıırı çok begendım 2005-02-17

cengız behsetov ıns allah daha cok sıır yazarsınız 2005-02-16

ılkın hamıtzade cok guzel bır sıır 2005-02-16

olgun ergun sayin hocam
gunesi tutar ogretmen elinde, sonsuza uzanirken bir eli .
Diger elinde kucucuk avucu vardir, heyecanla titreyen kalbine soz geciremeyen,buyuk gelecegin kucuk mimarlarinin .Elinde sekilenmeyi beklerken gozleri ufku olan ogretmenindedir.
sizi kutluyorum buyuk gelecek buyuk ideallerle buyuk inacla kurulur 2005-02-14

ILKIN HAMITZADE BIR SOZLE MUKEMMEL

2005-02-14

GÜNEŞ ÖĞRETMENİM ŞİİRERİNİZ ÇOK AMA ÇOK GÜZEL 2005-02-14

Yazılan son 13 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 13 yorum yazılmış.

Benzer Ahmet ALPTEKİN Şiirleri:

Kervan

Bir çok deve bir merkep başlarında,

Yükün aldı, düştü yollara kervan.

Irmak kenarında, su başlarında,

Oturup dinlendi, su içti pınardan,

Kaynağın arayıp sormadı kervan,

Eşeği önlerine rehber etti,

At ile devenin zoruna gitti,

Geçitli dağlarda yolları yitti,

Etrafını sardı toz ile duman,

Nice haramiye bac verdi kervan.

Bazen kârı oldu, bazen zararı,

İnsanlarla doldu taştı hanları,

Fedailer kolladı sarp dağları,

Kum saati ters döndü, değişti zaman,

Bir gidip,bir geldi bu yolda kervan.

Yıllar geçti koca ömür çürüdü,

Tüccar yük vermedi ayak sürüdü,

Harami yol kesti, itler ürüdü,

Yine de yol aldı ardına bakmadan,

Kalktı yürüdü durmadı kervan.

Çölleri geçerken Mecnun’ u gördü,

Bağrında bir ateştir yanıyordu,

Gözleri dolarak Leyla’yı sordu,

Kervancı da doldu, yutkundu bir an,

Gördüm diyemedi kahroldu kervan.

Ticaret ayrıldı bilmem kaç kola,

Ne han kaldı, ne gurbet, ne sıla,

Dönüp baktı gidip geldiği yola,

Katarlar dizilmiş, dönmüş o devran,

İzini yitirdi kayboldu kervan.

Ahmet ALPTEKİN

İsyan

İstemem, bahçende güller açmasın,

Bülbüller ötmesin şen sesleriyle,

Yıkılsın, tütmesin ocağının dumanı,

Baykuşlar konsun viranelerine.

Kraliçe seçilsin kara yılanlar,

Adam rolünde şimdi hep çıyanlar,

Kendini bulunmaz deva sananlar,

Çekilsin artık köhne hanelerine.

Nasıl harcadılar koç yiğitleri,

Garibin üstünde kenesi, bitleri,

Bukalemun misali, yoz tipleri,

Doladılar bizi dümenlerine.

Kambur gibi sırtımıza bindiler,

İndirsen zararı sana dediler,

Biz çalıştık saf saf onlar yediler,

İsyan sindi artık hücrelerime.

Ahmet ALPTEKİN

Köylüm

Bir tarhana çorbasına şükreder,

Allah devlete zeval vermesin der,

Fedakârlığı hep kendisi eder,

Devlete bağlı olur benim köylüm.

Ona gelene kadar nimet kalmaz,

Külfetten kaçsa yine kurtulamaz,

Hakkını dahi doğru dürüst alamaz,

Nedense garip olur benim köylüm.

Ver derler elindekini hep verir,

Gel derler, kalkıp koşa koşa gelir,

Asildir, kadir kıymet nedir bilir,

Konuşmaz sessiz olur benim köylüm.

Kendisi garip, garipleri korur,

Derki: İnancımız böyle buyurur,

Ekmeğini böler, açı doyurur,

Gözü tok, cömert olur benim köylüm.

Büyük bir aşkla sever vatanın,

Bu uğurda korkmaz verir canını,

Gerekirse o mübarek kanını,

Döker, imanlı olur benim köylüm.

Gelin beyler köylümü hor görmeyin,

Efendiniz o, sakın zulmetmeyin,

Bunlar birşeyden anlamaz demeyin,

Kızarsa kötü olur benim köylüm

Ahmet ALPTEKİN