Münafık
Müslümanım türküm derim
Yetimin hakkını yerim
Şeytanla halay çekerim
Lakin münafık değilim
İman ı kamil imanım
Kabe gibi müslümanım
Müslümana tercümanım
Şeytandan daha şeririm
Deli divane gönlüm var
Kendini Süleyman sanar
Ovalar geçilmiyor dar
Sırat üstünde yürürüm
Sürüyemem sürüyemem
Adım atıp yürüyemem
Gündüz güneşi göremem
Gecede fecri görürüm
Yamalı bir gömleğim var
Yusufun gömleği kadar
Acımdan nefesim kokar
Karuna zekat veririm
Vazu nasihat istemez
Söylenir sözü dinlemez
Güneş vurur eritemez
Fırtına olur eririm
Adem GÜLEÇ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sokak Çocukları
Anası yok baba sarhoş
Arada kaldı beş kardeş
Umudu yok yüreği boş
İlim irfan doldursana
Ora gider bura gider
Şaşırır yolu kaybeder
Kapkaranlık nasıl eder
Yollarını buldursana
Kim ister öyle olmayı
Sokakta parkta kalmayı
Düşmüş ağlayı ağlayı
Tut elinden kaldırsana
Bırakırsan hırsız olur
Satarlar kötü kız olur
Sonrada akılsız olur
Sen aklını kullansana
Koruyup kolla kurtlardan
Eğitip okut yurtlardan
Bizi envai dertlerden
Çare bulup kurtarsana
Devlet isen devletlik yap
Seni yenecek mi bir hap
Sökülürse bir kez çorap
Nolur atana sorsana
Adem GÜLEÇ
Göz Yaşı
Gözlerimde yorgunluk
Gözlerimde sıkıntı
Gam kasavet dert yükü
Akıyor gözlerimden
Pişmanlık ah pişmanlık
Gözümde demir yükü
Süzülüyor yüzüme
Yanık var izlerinden
İki damla göz yaşı
İki demir tohumu
Kıpkırmızı oluyor
Harlanmış nefesimden
Düşüyor kurşun gibi
Süzülüyor toprağa
Umutlarım peşinden
Kayıyor yüzlerimden
Ağladıkça boşaldım
Şimdi artık rahatım
Ruhum sanki kuş gibi
Uçuyor yüreğimden
Adem GÜLEÇ
Çınar
Biz bir hâdika idik yemyeşil kiraz vardı
Kenarlarda kavaklar ortada da çınardı
Ayva narın şevkinden arşu ala oynardı
Birden bire yeşerip coşmuş gürlemiş idik
Sararan sahraları sarıp süslemiş idik
Bu çınarın dalları arşın arşın uzardı
Öyle haşmetliydiki beş metre eni vardı
Bir dalını dokuz köy pay pay edip yakardı
Bahçeye salgın girdi dallar tarumar şimdi
Bahçede ne erik ne menekşe var şimdi
Kenarda kavaklara sarmaşıklar sarıldı
Dibindeki ayrıklar sağa sola yayıldı
Gülistan harap oldu suçlu çınar sayıldı
Şimdi çınar ağacı bir başına kalmakta
Sararmış yaprakları yavaş yavaş solmakta
Ayaklar peydah oldu yürüdüler gittiler
Bir tarafta büyürken bir tarafta bittiler
Bütün nebat anlaştı çınarı terk ettiler
Koca çınar ağacı soldu bitti çürüdü
Destanlık gövdesini yılan çıyan bürüdü
Yağmur yağar sel olur yalağını yıkarmış
Kuru gibi dursada çınar kökte yaşarmış
Kesilen dal yerinde daha gürü çıkarmış
Tüm nebat yürüse de kökler yürümez imiş
Kökü derinde olan çınar çürümez imiş
Adem GÜLEÇ
