atasözünün açıklaması ve anlamı:
Yoksul, fakir kişiler hayatlarını zor şartlarda sürdürmeye çalışırlar. Temel gereksinim olan beslenme ihtiyacını gidermek için besleyici ne bulurlarsa yerler. Gerekirse buğday bile tüketirler. Ancak birikimi olan, varlıklı ve zengin kimseler bu birikimleriyle diledikleri gibi sıkıntı çekmeden yaşarlar. Örneğin elde ettiği tarım ürünlerini satarak dilediği kıyafetleri kolayca alabilirler.
* aşlık : zahire, buğday, yemeklik
Sonraki Atasözü: Aba zamanı yaba , yaba zamanı aba alınır.
Önceki Atasözü: Bir çıplağı bin zırhlı soyamaz.