atasözünün açıklaması ve anlamı:
1. Çok güçlü olup da çalışmayan, soylu olup bir şeyler üretmeyen, tembel tembel oturup onun bunun sırtından geçinen kimselerden; güçsüz olup da çalışan, boş oturmayan ve geçimini sağlamak için uğraşan kimseler daha iyidir.
2. Gücü az olduğu halde çok çalışan kişi, çalışmayan güçlü kişiden daha başarılı olur. Benzer biçimde zeka seviyesi düşük olan, çok ders çalışarak, daha zeki olan ancak çalışmayan kişiden başarılı olur.
Sonraki Atasözü: Yatan öküze yem yok.
Önceki Atasözü: Yaşın arasında kuru da yanar.