atasözünün açıklaması ve anlamı:
1. Yoksul ve fakir kişiler; zengin, varlıklı kimselere umutla, beklentiyle bakarlar. Onların en ufak hareketlerinden kendileriyle ilgili bir durum varmış düşüncesine kapılırlar.
2. Yetkili kişilerden bir istekte bulunan kişi, bu istekle ilgisi olmayan o kişilerin hal ve davranışlarını, isteğini karşılamak için yapılıyor sanır.
Sonraki Atasözü: Devletliye dokun geç, fukaradan sakın geç.
Önceki Atasözü: Devletlinin karnı geniş gerek.