Aşık Nedir? Aşık Hakkında Kısaca Bilgi

Aşık Terimi Hakkında Bilgiler

Tasavvufi-Tasavvuf Terimi Olarak Aşık:

Allah'a erişmek isteyen kişi.

Edebiyat Terimi Olarak Âşık:

Bir kimseye ya da bir şeye karşı aşırı sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse, halk ozanı, saz şairi.

Yapı-Dekorasyon Terimi Olarak Aşık:

Ahşap çatılarda; dikme üstlerine ve saçak boyunca yerleştirilen, mertekleri taşıyan genelde en az 10x10 cm ölçülerindeki ahşap taşıyıcı elemanlardır. Çelik çatılarda ise kirişleri bağlayan saçağa paralel döşenen ve üstündeki çatı kaplama sistemini taşıyan çelik veya saç elemanlardır.

Çelik çatılarda; taşıyıcı makas ve kirişlerin üzerlerinde saçağa paralel yerleştirilen, kaplama örtüsünü taşıyan çelik ve saç elemanlardır.

Sanat Terimi Olarak Aşık:

Çatı örtüsünü taşıyan yatay kiriş.

İnşaat Terimi Olarak Aşık:

Çatılarda mertekleri veya örtüyü taşıyan yatay ağaçlardan her biri, aşırma.

Benzer Tasavvufi-Tasavvuf Terimleri

Mürebbî: Arapça, terbiye eden anlamındadır. Manevî tekâmül yolunu öğreten ve eğitimini yaptıran şeyhler veya mürşitlere, terbiye edici anlamında olmak üzere, mürebbi de denilir.

Pezevenk: Farsça, "pejvend"den bozma bir kelime olup, kadın tüccarlığı yapan, fuhuş pazarlamacıları için kullanılan bir tâbirdir. Bu münasebetle, özellikle, tasavvuf ehli yol göstericiler, rehberlik yapanlar için bu tâbir kullanılmıştır. Hattâ medih olmak üzere "koca pezevenk" tâbiri de kullanılır.

Sancaktar: Sancak taşıyan kişiye denir. Aynı mânâda "alemdar" kelimesi de kullanılır

Tekke: Tarikat etkinliklerinin yürütüldüğü yapılardır. Tekke, Farsçada dayanacak yer demektir. Tasavvuf erbabının, oturup kalkmalarına, sülük çıkarmalarına, âyin yapmalarına mahsus yere, tekke denir. Taşradan gelecek dervişlerin kalabileceği özel odaları ve mutfağı bulunur. Osmanlı Devletinin kuruluş döneminde, tekkeler sosyal, ekonomik, moral, ilmî, hatta siyasî fonksiyonlar icra ediyorlardı. Küçük tekkelere "zaviye", büyüklerine "hânkâh", "dergah", merkezi pozisyonda olanlara da "âsitâne" denir. İlk tekke, Remle'de Ebu Hâşim el-Kufî (ö. 150/765) tarafından kurulmuştur. Erken dönem tekkelerine "Savma'a" adı da verilmiştir. Mecazi olarak tekkeye "harabat", "humhâne", "âteş-gede", "meyhane" denir.