Ölüm De Var
Yaşarken dikkat et, yaptıklarına.
Huylarına ve de karakterine.
Çeki düzen ver, davranışlarına.
Zulüm de var, ey insan!, Ölüm de var!
Çevrende incitme, kimseyi kırma.
Yalanlarla insanları, kandırma.
Onu, bunu, hep kendinden bezdirme.
Ölüm de var, ey insan!, Ölmek te var!
İyilik ve güzellik için koştur.
Bundan gerisi, bak inan ki, boştur.
İçindeki erdemleri, hep coştur.
Ölüm de var, ey Adem!, Gömülmek var!
İyi anılmak için, güzel yaşa.
Ölüm bakmıyor ki, olduğun yaşa.
Hastalık ve kaza gelince başa
Ölüm de var, ey insan!, Hesap ta var!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Babam
Babam, ilk sende gördüm, ben mertliği.
Gördüm, adamlığı ve erkekliği.
Sakinliği ve bazen de sertliği.
Oy baba, bırakıp ta gittin bizi.
Gölgen bile yeterdi, üstümüzde.
Sözün çınlardı, kulaklarımızda.
Sen hep içimizdesin, hüznümüzde
Ah baba, bırakıp ta gittin bizi.
Sıcak sohbetini, çok arar oldum.
Gelir misin diye, hep bakar oldum.
Ardından sadakalar, verir oldum.
Ah baba, bırakıp ta gittin bizi.
Baba bir dağ gibi, ata gibiymiş.
Yokluğu gidince, anlaşılırmış.
Ölünce insanlar, yalnızlaşırmış.
Oy baba, bırakıp da gittin bizi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ekmek
Tanrının verdiği en büyük nimet.
Nedir bilir misin? Ekmektir, ekmek.
Önce sürersin tarlayı, emek emek.
Sonra sularsın tohumu, öbek öbek.
Sonra uzar, boy boy göğe başaklar.
Sürülür hep birden bütün tarlalar.
Buğdayın sap ve danesi ayrılır.
Buğdaylar başaktan bir bir sıyrılır.
Buğdayı öğütür ve un yaparsın.
Sonra unu hamur yapar, pişirirsin.
Fırından çıkar bak, mis gibi ekmek.
İnsana olur hem, katıksız yemek.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yaşam Tiyatro
Yaşam bir tiyatro!
Herkese biçilmiş rolleri.
Ezberlemişler tiratları.
Çıkıyorlar sahneye.
Oynuyorlar seyirciye.
Herkeste bir maske.
Herkeste bir kostüm.
Kimse kendisi değil.
Yaşam bir tiyatro!
Perde kapanınca,
Maskeler düşecek
ve insanlık hep birden,
Alkış tutacak!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
