Yaşam bir tiyatro!
Herkese biçilmiş rolleri.
Ezberlemişler tiratları.
Çıkıyorlar sahneye.
Oynuyorlar seyirciye.
Herkeste bir maske.
Herkeste bir kostüm.
Kimse kendisi değil.
Yaşam bir tiyatro!
Perde kapanınca,
Maskeler düşecek
ve insanlık hep birden,
Alkış tutacak!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Atalar, söylemiş sözü.
Bin düşün, bir konuş diye.
Budur işin, gerçek özü.
Söylerken, dikkat et dile.
Söz çıkar, ağızdan hızla.
Sanki, öfkeli bir hırsla.
Bak, hâkim ol, sen kendine.
Hükmet, söze ve diline.
Kalpleri, yıkıcı olma.
Gönüller, kazanıcı ol.
İnsana, kırıcı olma.
Hep ona, sen yapıcı ol.
Yalan diller, ah bu diller.
Ona İnanır, bak kimler?
Kimi sanki, bal peteği.
Kimi, pek zehirlidirler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yar Senden Kolay Vazgeçilir Mi?
Çok muhabbet tez ayrılık getirir.
Aşk şarabı yudum yudum içilir.
Gurbet elde hep yüreğim ezilir.
Yar senden kolay vazgeçilir mi?
Gözden ırak olan, gönülden de olur mu?
Bunca sevda, hasret, birden unutulur mu?
Seven insan, sevmekten yorulur mu?
Yar senden kolay vaz geçilir mi?
Gecelerde duman gibi içimdesin.
Uyku tutmaz hep aklımda fikrimdesin.
Düşüncemde, yüreğimde, düşümdesin.
Yar senden kolay vaz geçilir mi?
Bitse bu hasretlik, kavuşsak artık.
Sevdanın tadına, alışsak artık.
Senle biz aşkta, yarışsak artık
Yar senden kolay vaz geçilir mi?
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Eylül geldi, bak havalar soğudu.
İçim sanki, daha da bir, burkuldu.
Biten aşklar, yaprak, yaprak döküldü.
İçimde yaşanan mevsim, son güzdü.
Yapraklar ağaçta, soldu, sarardı.
Aşk acısından, yürekler karardı.
Yara alanlar, mevlaya yakardı.
Sona yaklaşan aşkım, beni üzdü.
İçim bulut bulut, yağacak yağmur.
Ağlasam ortalık olur, sel çamur.
Sanki aşk değil, oyuncak bir hamur.
Ona şekil veren, bu işi çözdü.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL