Tanrının verdiği en büyük nimet.
Nedir bilir misin? Ekmektir, ekmek.
Önce sürersin tarlayı, emek emek.
Sonra sularsın tohumu, öbek öbek.
Sonra uzar, boy boy göğe başaklar.
Sürülür hep birden bütün tarlalar.
Buğdayın sap ve danesi ayrılır.
Buğdaylar başaktan bir bir sıyrılır.
Buğdayı öğütür ve un yaparsın.
Sonra unu hamur yapar, pişirirsin.
Fırından çıkar bak, mis gibi ekmek.
İnsana olur hem, katıksız yemek.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Dertler, almış başını gitmiş.
Kederler, sıraya dizilmiş.
Sanki iyi tükenip, bitmiş.
Dermanım hep sensin, ya rabbim!
Elem den, gülmeyi unuttum.
Acıdan, gözlerimi kuruttum.
Rabb'im yüreğimden vuruldum.
İlacım hep sensin, ya rabbim!
Acılar, dermansız bitmiyor.
Çileler, yardımsız geçmiyor.
Bu dünya, dostsuz çekilmiyor.
Dostum sen ol hep ya rabbim!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sonbahar geldi üşüyor kuşlar.
Havadan bir bir geçiyor kuşlar.
Bana koyar, sevdanın hasreti.
İçimden yine, göçüyor kuşlar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kuytuda var, bir örümcek.
O bak, ağ ören, tek böcek.
Sanki bir, dantela gibi.
Sanatını işleyecek.
Takılır bazen, ağına.
Uçan sinek ve kelebek.
Gelir avı, ayağına.
Kavgalar, zehir zemberek.
Örümcek, hep sabırlıdır.
Bekler avını, sessizce.
Sıçrar, sekiz ayaklıdır.
Saldırır ona, hissizce.
Örümcek, bak ibretliktir.
Böcek, nasıl örer ağı?
Bizim için, ilginçliktir.
Ne eti var, ne de yağı.
Rab'den, bir emir, gelince.
Ağı ördü, İnce ince.
O, gönüllerde kutsandı.
Peygamberi gizleyince.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL