Bir Velinin Kapısında... Şiiri

Unutamadım...

Kirpiklerim ıslak, gönlümse buruk

O tatlı günleri UNUTAMADIM

Hayali cihana değer bir sevda

Daldıkça maziye UNUTAMADIM

Tuna boylarını, Maveraünnehri

Kosova, Niğbolu, Buhara şehri

Yavuz'u, Fatih'in içtiği zehri

Ben içmişim gibi... UNUTAMADIM

Türk gölü olmuşken bütün Akdeniz

Tüllenen yamaçlarda o günlerden iz

Şimdi buruk, şimdi garip ve şimdi sessiz

Yutkunupta durdum... UNUTAMADIM

Kâbe garib; ağlar Mescîd-i Aksâ

Peygamber kabrinden kalkıp da baksa

Dinden mi çıktınız? der! diye, yoksa

Ter bastı alnımı... UNUTAMADIM

Serap görüyorduk; vallahi serap

Nereye el atsak, orası harap...

Şu sazın teline bir kırık mızrap

Vuranı düşündüm... UNUTAMADIM

Önümde çileli bir dâva eri...

Benimkinden öte... derdi kederi

Ne zaman baktıysam yaşlı gözleri

Ümit verdi yine... UNUTAMADIM

Hamdolsun Allah'a lutfetti yine

Gönüller yeniden akmada dine

Gün gelir kavuşur yar sevdiğine

O günün hayalini... UNUTAMADIM

Şimdilerde yeni bir diriliş var...

Rabb'im lutfeyledi bu işte iş var

KUTLU YARINLARA doğru gidiş var

Gönül yangın yeri... UNUTAMADIM

Mehmet Ali KULAT

Gülüm...

Bülbül olup, kaybolan güle ağlamak

Çaremidir? Bilmem... kara bağlamak

Kanayan yüreği... korla dağlamak...

Fenâdan ebede, erdirir ölüm!...

Dünyadan Ravzaya dikildi gülüm.

İlk şehidin adı... adı olmuştu!

Cennetten misafir, sanki bir kuştu,

Azrail su olmuş... o suya düştü!

Esbab perdesiyle dürülü ölüm!..

Nasipse kavuşmak! Cennette gülüm...

Acziyet bir anda! Emr-i Hakk vâki

Çok şükür günahsız! Olmadan şâki

Kınalı kuzuma; bir hasret... tâki

Biz Allah'tan geldik dönüşü ölüm!

Kavuşmak ukbâya kaldı be gülüm.

Gidenler gelmiyor! bekleyip durdum

Tükenmiş gözyaşım hep ağlıyordum

Kutlu ufuklardan umutla sordum...

Kur'an'da ölümsüz olmakmış ölüm!

Geleceğim ben de nasipse gülüm.

Her nefis ölümü tadacak birgün

Kâfir için ölüm gayyaya sürgün

Lâkin mü'min için; Ravza'da düğün!

Ağuşunda yavrumu üşütme! ölüm...

Toprak gül bitirir... gül oldun gülüm.

Hüküm Allah'ındır! Kul O'na tâbi

Veren de O! Alan da! O'dur sahibi

Tesellîde O'ndan, O kalb tabîbi!

Biz Allah'dan geldik dönüşü ölüm...

O vermişti O aldı! değil mi gülüm.

Mehmet Ali KULAT

Şükür, Dua Ve Niyaz...

Zaman, mekân ve şekil; Rabb'im hepsinden berî

Varlık ve yokluk ne ki? hepsi O'nun eseri!..

Kâinatın içinde insan küçük bir zerre!

Lakin; halife kılmış, Rabb'im onu bir kerre

Ol! emrinle var etmiş, fazlındandır kul etmiş!

İbret alalım diye... niceleri kül etmiş!

O Sultandır biz gedâ; diler ise affeder...

Karışmak kimin haddi!.. ister ise mahveder!

Fert, aile ve toplum... dahası bütün ümmet

Çölde susuz kalmışken... Rabb'im lutfetti rahmet

İlâhî! parça parça bölmüşler mü'minleri...

Vahdeti emrederken aziz olan dinleri...

Üç asırdır uyutmuş, bölmüş bölmüş yutmuşlar

Öne kim geçmiş ise; ardını yol tutmuşlar...

Kafaları karışmış bulanmış fikirleri...

İslam'dan ayrı düşmüş; köyleri şehirleri

Nefis; kullukta engel! insan; aşmalı onu...

Bunun için kurmuşlar bu hakikat yolunu!



Camiler örümcekli, mihrâb; yosun tutmakta

Televizyon eşkıya, basın neler kusmakta...

İğfal olmuş kitleler; siyahı beyaz sanır

Olmuş nefsine köle... nefsini ilah tanır!

"Mezar-ı müteharrik" bir kuru kalabalık

Yahudi oltasında tutulmuş alabalık...

Derken üç beş Müslüman, her biri ayrı yerde

Rabb'imin fazlı ile... sahip çıkmış bu derde

Uyanıp uyandırma işine girişmişler...

Birden aslına dönmüş tersine giden işler!

Her yandan bir çemenzâr... ayrı bir bâd-ı sabâ!

Niceler ortak olmuş, bu şerefli hesaba...

Bülbül güle kavuşmuş... can cananla serfirâz

Bu kutlu gelişmeye şükür, duâ ve niyâz!..

Mehmet Ali KULAT