16. yüzyıl başında hem çini hem de keramiklerde kullanılan bir tekniktir. En önemli özelliği sırın pek parlak olmaması nedeniyle renklerin puslu görünmesidir. En karakteristik renkler, puslu bir yeşil ve mordur.
Online Arkeoloji Terimleri Sözlüğü
1- Tek mekanlı küçük kilise.
2- Büyük bir kilise ya da katedralde bir kutsal kişiye adanmış dua mekanı.
Süslemede kullanılan oval, dairesel biçimde dilimli ya da düz motifler.
Misafirhane. Dini yapıların bir bölümü olup, özellikle gezici dervişlerin misafir edildiği oda.
Tâk kapı adı da verilen bezemeli ana giriş.
Eski Roma'da zafer kazanan komutan ve imparatorlar adına inşa edilen, üzeri tonoz kemerle örtülü bir ya da üç gözlü geçitlere sahip olan yapı.
Gümüş hesabıyla 20 kilograma eşit eski bir ağırlık biriminin adı.
Yatık çizgileri uzun, dik çizgileri kısa bir yazı çeşidi. Yaygın, hafif sağa yani geriye yatıktır.
Antik Dönem kültürlerinde tapınma ve benzeri dini uygulamaların yapıldığı kutsal mekanlara verilen isimdir.
Antik Çağ'da binalarda 'yapı örme' tekniğiyle yapılmış düşey taşıyıcıya verilen ad.
İbadet mekanının tamamını ya da tamama yakın bölümünü tek kubbenin örttüğü cami tipi.
Eski Yunanistan'da bir duvarla çevrelenmiş kutsal alana verilen ad.
Pronaos'ta ante'lerin arasında iki sütunu bulunan tapınaklara verilen ad.
Tanrıların doğumu ve soy kütüğüne verilen ad.
Kompozisyonu oluşturan süs düzeninin üst ya da tepe kısımlarında bulunan motifler.
Diocletianus'un M.S. 293 yılında gerçekleştirdiği, İmparatorluk topraklarının özellikle askeri bakımdan, iki Augustus ile iki Caesar arasında dört parçaya bölünmesi esasına dayalı yönetim biçimi.
Kelimelerin arası birleştirilerek yazılan bir yazı üslubu. Resmi divanlarda kullanılan bir yazı çeşidi idi. Sülüse benzeyen daha yumuşak hatlı ve hareketli büyük boy yazılardır.
Roma İmparatorluğu'nda anıtsal hamamlara verilen ad.
Mitolojik olarak Atinalı yarı tanrı kahraman.
Mykenai şehrinde örneklerine rastladığımız, Akhalara ait kubbeli mezarlara verilen ad. Kubbeli mezar. Yuvarlak yapı. Yuvarlak tapınak.