Yaşadın belki, gerçek yalan.
Kimmiş ki, bu dünyada kalan.
Yalnız, gözün, gördüğü değil.
Nefistir, seni senden alan.
Belki, sınırsız zevkler tattın.
Yada aklı, mizanda tarttın.
Dengeyle, yaşarsan burada.
Eksilmeden, sen yine arttın.
İyilikmiş, hep baki olan.
Bilgelikmiş, tek akil olan.
Sonsuza kadar, kim yaşamış?
Anılarmış, akılda kalan.
İsmini, hatırlayan yoksa.
Geçmemiş olursun, dünyadan.
Seni ananlar, burda çoksa.
Uyanmış olursun, bu rüyadan.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Doğanın kanunu evlilik.
Kimine göre gereklilik.
Kimi hep kaçar korkar bundan.
Kimi de zanneder evcilik.
Sevgi, saygı olmazsa biter.
Eşler birbirlerine küser.
Davranışlar, çok göze batar.
Bu iş tam başlamadan biter.
İşin sırrı bence anlayış.
Sözleri doğru algılayış.
Sevginiz, zamanla pekişir.
Saygı, arkanızdan yetişir.
Çocuk derler, işin meyvesi.
Evin güzelliği, neşesi.
Herkes şen olsun evlilikte.
Buluşsunlar hep güzellikte.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
TEKNOLOJİK İNSAN
Elektrik ile başladı, aslında, bütün hikaye.
Işık oldu, ampul oldu, hep o, evlerimizde.
Bilim için, oldu bu yarış, hep, büyük bir gaye.
Çalışmamazı kolaylaştırdı, iş yerimizde.
Sanayi kuruldu, onla açıldı, fabrikalar.
Arttı bütün yapılan, seri halde, üretimler.
Değerlendi birden, çalışılan, tüm dakikalar.
Buna paralel olarak, coştu hep, tüketimler.
Radyo, telgraf, telefon, araç, televizyon derken.
İnsanoğlu, demedi hiç, uçmak için, çok erken.
Uçak, motorsiklet, otomobil, gemi ve tren.
Medeniyet, bu gelişime, yapamazdı fren.
Bilgisayar, laptop, cep telefonu, teknoloji.
İnternet, sanal dünya, ordan yap sen, alışveriş.
Bu hıza, yetişemedi bile, bak psikoloji.
Sanal dünyanın hızına, sen de, bir anda eriş.
Sen sen ol, çok fazla, kaptırma, yeni icatlara.
Daha fazla, vakit ayır, sohbete, insanlara.
Teknoloji, elbette, rahatlık ve kolaylıktır.
Ancak daha önemlisi, her zaman, insanlıktır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
UÇAK BABAMA SELAM SÖYLE
Bir Anadolu kasabasında,
Küçük bir çocuğum ben.
Babam gurbet ellerde.
Çalışır emek ve ter ile.
Kazanır halalinden, ekmeğimizi.
Anam yalnız, anam çileli..
Büyütmeye çalışıyor hem bizi,
Hem umutlarını...
Ben oyun oynuyorum sokakta.
İçimde, yüreğimde, baba hasreti.
Öyle ya, baba umut demek, baba dağ demek.
Baba emek demektir, yürekte.
Onsuz, yarım büyür bir çocuk.
Hep bir yanı eksiktir, yaşama karşı.
Baba kokusu, sanki bir sevda türküsü.
Sağlam bir destek ve bir öğüt gibidir baba.
Her sözü, kulağa bir küpedir, çocuğa.
Bir çınardır, baba ocakta.
Kök salar ta derinlere.
İz bırakır, yüreklere...
Seksek oynarken, başımı göğe kaldırdım.
Hemen arkamda dururken, uzun bir kaldırım.
Çıktım üstüne, mavi gök yüzüne, baka kaldım.
Bir uçak, ardında beyaz bir çizgi...
Geçiyor semadan, pek bir hızlı...
Bir an, babam geliyor, aklıma.
Ve ona olan, özlemimle,
Haykırıyorum, gökyüzüne...
Uçaaak, babama selam söyle!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL