Şimdi Sev
Beni seveceksen, şimdi sev, sevgili...
Ben, yok olduktan sonra.
Kör ölür, badem gözlü olur, dimi?
Beni seveceksen, şimdi sev, sevgili...
İçimde, sevmeye hasret, bir çocuk varken...
İhtiyarlatma, bu sevgiyi içimde.
Pişmanlıklar, hayatın kaçan trenleri iken.
Beni seveceksen, şimdi sev....
Yarın çok geç, belki...
Bir kısırdöngü, değilmi ki, bu yaşam?
Bir veda, değilmi ki, bu son buluş?
Neden, inat eder ki, bir insan?
Yüreğini açmamaya, sevmemeye...
Yemin etmiş gibi, çöllerde Mecnun olmaya.
Beni seveceksen, şimdi sev.
Yarın çok geç sevgili...
Yarın çok geç...
Sen, sevmeyi seç...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Engellemeyin!
Bakın, ben bir, bedensel engelliyim.
Sizler beni, böyle tanımladınız.
Doğuştan, kaderime, çengelliyim.
Belki de, bu yüzden, yadırgadınız.
Kimse, engelli olmayı, istemez.
Kaderine, müdahale edemez.
Bize acımayın, empati kurun.
Yoksa vicdanınız, hesap veremez.
Ben isterim, hayata tutunmayı.
Sevilmeyi ve unutulmamayı.
Bana, bu konuda, sen yardımcı ol.
Bırak artık, acıyarak bakmayı.
Her insan, bir engelli olabilir.
Sonradan da, engelli kalabilir.
Ne oldum deme, ne olacağım de.
Düşünce, seni senden, alabilir.
Bedensel ve zihinsel engelliler.
Biz insanların, gerçek sınavıdır.
Onlar yürekte, olan sevgililer.
Bu merhametin, ölümsüz savıdır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Uzmanlık
Okul biter,kursu var.
Kurs biter,Sınavı var.
Sınav olur,barajı var.
Nasıl bir mesleksin Uzmanlık?
Yasası var,yönetmeliği var.
Tasası var, kederi var.
Mesleğin güzel bir hazzı var.
Nasıl bir mesleksin uzmanlık?
Uzman olur,sahayı gezersin.
Kara deftere,yazar çizersin.
Bir daha ki ay,yine gelirsin.
Değişen bir şey yoktur gidersin.
Şantiyede,fabrikada.
Ortamda,hep tetikte.
İş verenle,iş yerinde.
Her yerdedir uzmanlık.
Bilgili ol,akıllı ol.
Mevzuata,hep hakim ol.
Yoksa inan bu iş sana.
Gelir iki beden bol.
Kaza olursa, adliyede.
Dosyan gelir, mahkemede.
Ömrün geçmesin,hapiste.
Hakkını ver işin, bu meslekte.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Hüzün Bağlarım
Her mevsimin, ayrı bir güzelliği var.
Bahar ılıman geçer, kışın, kar yağar.
Zaman gelir geçer, içimde bir sızı.
Ah!, yine acılardan, bu gönlüm kanar.
Ben kaderlerime, hep güzün ağlarım.
Ben her son baharda, hüzün bağlarım.
Yine bezgin ve perişan, bak hallerim.
İçimde yorgun, ezik, üzüm bağlarım.
Mevsimsel mi bu aşk, bu sanki bir grip?
Neden böyle olur içim, mahsun, garip.
Dudaklarım, çatlamış bir toprak gibi.
Beklenen bir aşk için, oldum muzdarip.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
