Sev Sevgi̇li̇
Bir Ağustos sıcağında...
Maviye çalan kumsalda.
Ayak izlerini takip ediyorum...
Saçların, rüzgarda kokunu yayarken.
Ben, sarhoş oluyorum, kokunla.
Kuş ayaklarınla bıraktığın izler.
Yazıyor ismini, kumsala.
Kumlar, remil oldu, baktı falıma.
Çizgiler, yok oldu yüzümde.
Bir durağan yüz ifadesi.
Bir yorgun bekleyiş...
Bir çingene kızı edası ile.
Salınarak vuruyor dalgalar, sahile.
Sen, engin maviliklere akıttın sevgiyi.
Bense halen turuncu gün batımlarındayım.
Sev, sevgili beni...
Yüreklice sev...
Bir rönesans eserinde, betimlenen aşklar.
Yüreklice şekillendi, yontulmuş heykellerde.
Yüreğimi yont, şekil ver sevgili...
Kıymıklardan arındırılmış bir yürek.
Prüssüz bir aşkla sever...
Sev, sevgili...
Tarihe not düşer gibi sev...
Bir hükümranlık yaratır gibi...
Bir ölümsüzlük iksiri gibi sev...
Taş yapılarda anıtlaşan mitolojik bir aşk.
Bir efsane gibi sev...
Yeterki sev...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sahilde Ay Işığı
Sahilde, tahtadan bir bankta, oturuyorum.
Akşam saatinde çıkmış, güzel bir dolunay.
Ben düşünceli, bu hayatı sorguluyorum.
Harhalde, bu gece keyifler, bende nanay.
Yansıyor denize, büsbütün bir ay ışığı.
Neden bilmem?, Duygusallık içimde bu gece.
Bu romantizmin genelde, fazladır aşığı.
İnanın anlamlanıyor, söylenen her hece.
Deniz, gece petrol siyahı, renge dönüşmüş.
Ortasında var, aydınlık bir kurtuluş yolu.
Ay, bak sanki, ışıktan gelinliğe bürünmüş.
Bekler gibi aşkını, gözleri dolu dolu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Aşk-I İstanbul'um
Ey! tarihin payitahtı olan şehir.
Nice sultanlar, krallar, geldi geçti.
Adaletsizliğe oldun sen, panzehir.
Tüm şehirlerden, tarih seni seçti.
Her mahallen, her köşen, tarih dolu.
Sanki uzun, upuzun bir zaman yolu.
Kitaplar, şiirler, öykülerin bitmez.
Sanki yıldızlarla dolu, Samanyolu.
Boğazı çalar, turkuaz dan, safire.
Bu şehir, ikram eder, her misafire.
Ancak zulmedene, mekanı dar eder.
Çok büyük ders verdi, saldıran kâfire.
Şehirlerin şehri, aşkı İstanbul' um.
Hep olmasa da cebimde, param pulum.
Sararsın beni, engin maviliklere.
Her zaman tek sana sevdalı bir kulum.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Varoluş Felsefesi
Neyiz biz?,Neden geldik bu aleme?
Yok oluş mu?,Var oluş mu önemli?
Özüne dön, bakma sen, elaleme.
Gözlerin bazen, kalacaktır nemli.
Akıl ve mantık, süzgecinden geçir.
Bilimi, maddeyi, sonsuz evreni.
Tüm insanların, arasından seçil.
Tamamla, yolculuktaki devreni.
Gözün gördüğü, parasal değerler.
Özün ördüğü, yarasal eğerler.
İç dünyanda sana, yol gösterecek.
Bazen bilinmeyen, tüm meğerler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
