Sen Yoksun Şiiri

Çamur

Gafletle heba olmuş yılların,
Galibini bilemem.
Kölesiysen günlük hesapların
Hür yaşadın diyemem.
Börtü böcek,
Çalı çırpı,
Velhasıl canlı cansız mevcudiyet,
Kendince bir mana kattı zamana,
Bir imge düşürdü mekana.
Ya sen...
Sen ki!
Eşrefi mahluksun,
Hem de ne mahluk!
Övülmüşsün Furkan'da;
Balçıktan etin kemiğin,
Necis,
Cıvık...
Bu menşede,
Övgülük neyin var?
Düşün bir daha,
Bin daha düşün hele!
Elması adi taştan,
Nergisi iğreti ottan,
Bülbülü sıradan kuştan,
Balı mütenevvi cüruftan,
Mümtaz kılan;
İdrak et ki !
Şavktır,
Itırdır,
Sadadır,
Çeşnidir...
Hepsini ala kılan;
Duygularındır,
Bakışındır,
İradendir...
Kıymet biçtiklerin var ya...
Habersiz halden.
İşte böyle;
Hilkatindeki,
Balçığı da ulvi kılan,
Bil ki !
Ruhul rahmandır.
Beşeriyeti;
Hayvanattan,
Bilcümle nebattan,
Yegane kılan,
Takvadır,
Maneviyattır,
Cesarettir,
Aşktır...
Nihayetinde yaşam,
Çetin bir imtihandır.
İte hoşt deyip!
İtleşene puşt demeyen,
Merkebe çüş deyip!
Nefsini tuş etmeyen,
Ruhuna isyankar,
İblise yoldaştır.
Şükrü tatmamışsa dilin,
Secdeye değmemişse alnın,
Aslına rücu etmiş bedenin;
Kalpte kibir,
Göçürmüş ruhunu,
Şimdi elde sermayen,
Altı üstü bir topak,
Pörsük toprak,
Velhasılıkelam;
Finalde,
Mizanda,
Çamur kalmıştır...

Sinan Enç

Sinan ENÇ

Bu Akşam

Bu akşam saat onsekiz onbeşte

Geçtim kapının önünden sesizce

Yüregim ateşlerede, beynim düşte

Geçtim kapının önünden sessizce



Işık süzülüyordu pencerenden

Yaşlar dökülüyordu gözlerimden

İçimi çekiverdim en derinden

Geçtim kapının önünden sessizce



Aşk neler yaptırıyormuş insana

Az daha yakın olmak için sana

Daldım karşı markete şuursuzca

Geçtim kapının önünden sessizce



Yurdun önünden baktım pencerene

Bir karartı göründü gözlerime

Hayalmiydi gerçekmiydi söyle ne

Geçtim kapının önünden sessizce



Adımladım yokuşu ağır ağır

Gözlerim körmüş, kulaklarım sağır

Görmem için dürt,duymam için bağır

Geçtim kapının önünden sessizce



Telefonum uzun uzun çalmadı

Kimse öldün mü be diye sormadı

Bu sevdaya bu ayrılık olmadı

Geçtim kapının önünden sessizce



Bu ihanetin beni yaktı yıktı

Fırtınalar koptu,şimşekler çaktı

Geriye koskoca bir enaz bıraktı

Geçtim kapının önünden sessizce



Benden başkasını söyle sardın mı

Suyunu döküp sırtını ovdun mu

Yoksa kollarında uyudun mu

Geçtim kapının önünden sessizce



Sözüm necip özün paksa dön geri

Bu aşktır ne rica ne emirvari

Dönmüyorsan burdan çekip git bari

Geçtim kapının önünden sessizce

Sinan ENÇ

Sen Yoksun

Nidan dört bir yandan yankılanıyor
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun
Sıcak nefesin ensemi okşuyor
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun

Gölgeni hep önümde görüyorum
Beraber yürüyoruz biliyorum
Yüzünü görmek için duruyorum
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun

Gece başucumda beliren sendin
Yorganı üzerime örten sendin
Soba yansın diye üfleyen sendin
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun

Sessizce, ninnilerini dinledim
Her sözünü yüreğime işledim
Gözyaşımı gözlerinde gizledim
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun

Sanma ki içip akşamdan kalmışım
Sadece biraz geçmişe dalmışım
Saçlarımdan öpünce uyanmışım
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun

Bu ayak sesleri senin bilirim
Bu yayılan burcu senin eminim
Geldin diye öylesine sevindim
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun

Sensiz bir dünyayı havsalam almaz
Sensiz bir yaşamın anlamı kalmaz
Sırtımı sıvazlamazsan can onmaz
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun

Rehberim olmazsan yolda kalırım
Müdafim olmazsan darda kalırım
Mihmandar olmazsan peyda kalırım
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun

İçimi ısıtan masum gülüşün
Yanında ışığı soluk güneşin
Cihanda ahrette bulunmaz eşin
Dönüp bakıyorum ama sen yoksun

Sinan ENÇ

Sinan ENÇ