Bu ordu, öyle şanlı bir ordu ki, hep söylenir.
O düşmanı yenmek, pek zordu ki, bu bilinir.
Bu savaşlar, dilden dile, efsane oldu aktı.
Duymayanlar, bilene sordu ki, bu gurur nedir?
Mehmedim, Allah Allah diye, püskürttü düşmanı
Bu savaşa girenlerin,memnunu az, çok pişmanı
Atalarım şehit oldu, bu topraklar uğrunda.
Kim ola, bunların akıl vereni, danışmanı?
Türk Ordusu; metal fırtına, kasırga, efsane.
Mehmetçiğin duyguları, yürekte halisane.
Onun önünde, hangi düşmanlar duracakmış ki?
Tarihte, nice destanlar yazan kim, söylesene?
Ordu'da, askerlerin, inançları çelikleşmiş.
Tüm milletin yüreği, sanki burada birleşmiş.
Kahraman ordumuz, o, bizim gurur kaynağımız.
Bu sevgi, kuşaktan kuşağa, içimizde kökleşmiş.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Buz gibi bir, kış gecesinde.
Dışarda bak, sokak kedisi.
Yalnızlığın, her hecesinde.
Başrollerde hep, ta kendisi.
O sıcak bir, kuytu arıyor.
Sığınmak için, sabaha dek.
Bak, güzel bir, uyku istiyor.
Issız sokakta, yalnız ve tek.
Gece, sokağın, efendisi.
Onun adı, sokak kedisi.
Dokuz canlı, çevik ve atik.
Onlar, sokakların bekçisi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Her yerde kutu kutu evler.
Çeşit çeşit cam pencereler.
Kimbilir ne yaşamlar vardır.
Acı tatlı anılar vardır.
Yol üstünde bak, kat kat evler.
Yolları kesmiş, sanki devler.
Öğrenci odasında ışık.
Belli, yapılıyor ödevler.
Köy evleri, olur sıcacık.
Kapıları olur, kısacık.
Samimidir orda insanlar.
İbret alınası yaşamlar.
Bu evler de var, ne öyküler.
Yaşar, şehirliler ve köylüler.
Vardır, iyiler ve kötüler.
Gizli kalır, tüm hikayeler.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sen gidiyorsun.
Gölgen kapı eşiğinde..
Akrep, yelkovan peşinde.
Saatler dursun..
Sen kal..
Gitme..
Ev boş..
Duvarlar soluk...
Gölgeler saklandı.
Kuytu bir yere..
Kapı açıldı...
Soğuk girdi..
Ev değişti...
Eşyalar değişti..
hüzün yapıştı üstüme..
Gölgense,
artık yok...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL