Baharla gelen yağmur gibisin;
Sevdaya yakılmış şarkı gibisin;
Tarihi bilinmez bir çağ gibisin;
Girince ömrüme başlar sanırım.
Adın gözlerimde bir sis yumağı,
Sensin ömrümün en son durağı,
Dalında tek kalan sarı yaprağı,
Bir sabah rüzgarı aldı sanırım.
ZEKİ UÇAR
ANKARA
Zeki UÇAR Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Baharla gelen yağmur gibisin;
Sevdaya yakılmış şarkı gibisin;
Tarihi bilinmez bir çağ gibisin;
Girince ömrüme başlar sanırım.
Adın gözlerimde bir sis yumağı,
Sensin ömrümün en son durağı,
Dalında tek kalan sarı yaprağı,
Bir sabah rüzgarı aldı sanırım.
ZEKİ UÇAR
ANKARA
Zeki UÇAR
Yüzündeki hüzün bile ,
Güle dönüşür,
Gülüşün ise,
Büsbütün gülüstandır...
Ağlamak sana göre değil,
Yaz yağmurum,
Gözlerindeki tebessümdür,
Sana yakışan...
Bırak kendini,
Süzülen kuğular gibi,
Mağrur, sulara...
Ayaklarına serilsin,
Yakamozlar,
Altından işlenmiş gergefiyle,
Mavi koylarda...
Şuh bir rakkase gibi, mehtap.
Vecde gelir önünde,
Gülüşün,
Gülüstan olur o an
Yaz yağmurum;
Susarım sana,
Çorak topraklar misali,
İnan yağmaya mecbur,
Değilsin.
Hasretin, suyumdur.
Döne döne bana gelir,
Bir aksi seda misali...
Gözlerin büyür rüyamda,
Pembe tomurcuklar gibi,
Yüreğimde açılan;
Hüznün ise güle dönüşür...
Bir yaz akşamı olur,
Sarkarım, kirpiklerinle
huzmesi kırılmış bakışlarına...
Ağlamak sana göre değil,
Yaz yağmurum;
Gözlerindeki tebessümdür,
Sana yakışan...
ZEKİ UÇAR
ANKARA
Zeki UÇAR
Yine kalbimde hazan hasadı;
Yine yağmur çiseliyor...
Ve umutlarım birer yaprak dökümü
Kuru dallarda...
Artık, ne tadı kaldı şiirin,
Ne şarkıların nağmelerindeki terennüm...
Bir göç başladı bulutlarda bu akşam;
Kimbilir, hangi dağ başına misafir...
Bir sele kapıldı sevgi; anlamı,
Kaybolmuşçasına...
Söylenmeyene, yalana tutsak!
Ne sevgiliden vefa kaldı;
Ne ilk aşktan heyecan...
Yine yelken açtım sonsuzluğa,
Bilinmeyene doğru...
Yine kalbimin, değişmeyen konuğu vardı
Bu akşam;
Bir adı ayrılık, bir adı hicran...
Vuslat, bulvar kaldırımlarında
Bir hayat kadınının adı artık...
Ben, hep korkardım şiirlerimin
Son dizelerinden;
Çünkü hep bir mahkumiyet vardı;
Güzelin, çirkine,
Doğrunun, yalana,
Sevginin, ayrılığa,
Mahkumiyetiydi bu...
Demek bir yaşam kuralıydı benim için;
Acılarda olgunlaşmak bilge misali...
Oysa, bir avuç mutluluktu karşılıksız
Beklediğim...
Hep verildi sandım masum gülüşlerle;
Sonra, beyaz bir kuş oluverdi aniden;
Ve kayboldu; engin maviliklerde...
Artık ne kardelenlerin gülüşü
Ne de yeşilin tonları, bir anlam taşır
Benim için;
Sadece
Bir göz yaşı, beyaz güllerde hatıra kalan...
Yine kalbimde hazan hasadı;
Ne tadı kaldı şiirin artık;
Ne şarkıların nağmelerindeki terennüm;
Bir göç başladı bulutlarda bu akşam;
Kimbilir hangi dağ başına misafir...
Zeki Uçar
1999
Zeki UÇAR