Özlemek Şiiri

Kapılmış Çaresi̇z Gi̇rdabında Sürüklenmekteyi̇z

Kapılmış, çaresiz girdabında sürüklenmekteyiz
Sessizce sonsuza akıp gitmekte olan zamanın,
Silinmez izleri kalır acı, tatlı yaşanan her anın.
Belki de bir veda bile edemeden cananına, canın.

Ansızın kapıyı çalan, asude bir ayrılıktır ölüm.
Noktalanır hayat kitabında okunan o son bölüm...
Zorluğu dikeni olan bu hayata eğer diyebiliyorsan gülüm.

Bak göreceksin o zaman güller açacaktır gönlünde.
Gülemem deme; ağladığın kadar gülersin ömründe
El uzatan sana gerçek dostun olur en kötü gününde

Unutma ki; sana kim ne değer vermekte onu iyi bil.
Kendisine senin verdiğin kıymeti sana vermeyeni sil.
Gamlandırma gönlün, ne olur gülümse, biraz da gül.

Yarının sıkıntısından bir şey eksiltir sanma üzüldüğünü.
İnandığın doğrularında aramalısın sen güçlülüğünü.
Kim nerden bilir aklından geçeni senin ne düşündüğünü

Zihninde olumlu şeyler yaşat güzel duygular besle
Hayata dört elle sarıl, gayret et aldığın her nefesle
Yanlışa fırsat verme vicdanından duyacağın o sesle

Yüzlerdeki gülümseyen o tatlı ifade mutluluğun rengi.
Karşındakine değer vermende dir insanlığının dengi
Hayata anlam kazandıran yegane şey elbet ki; sevgi

İyilikleri mutlaka bakidir insanın unutulsa da adı sanı.
Uzak ve yalnız kalmak sevdiklerinden yıpratır insanı.
Mütevazı ol, olgunlaştır gönlün birazda kendini tanı.

İsmail UYSAL

KARMA ŞİİRLER

Sen Öldün, Ölüm Güzel Demektir

Çehreler, manzaralar bir tek elem sahibidir,

Hepsi bir günde içinden çöküvermiş gibidir.

Neye baksam, kimi görsem dövünür hıçkırarak;

Yorgun argın yarı yollarda kalır her yaprak.



Dökülür gözyaşı halinde solan yapraklar

Matemin gezdiği başlarda sayılmaz aklar.

Yaşların çizdiği yüzlerde çoğalmış kırışık,

Kalmamış sisli ufuklar gibi gözlerde ışık.



Sanki bin yıl yaşamış gamlı cihan bir günde!

Çocuğum ilk acıdan sarsılıyor ömründe,

Eşimin benzi kül olmakta anarken yarını

"Gitti yavrum!" diyen annem yoluyor saçlarını.



Bu giden yolcuyu bir boyda yaratmış Yaradan!

İlk asırdan beri hiç bir gidenin ardından,

Bu kadar yandığı dünyada bilinmez Türk'ün,

Atatürk öldü, bütün millete can verdiği gün.



Sen ki yüksek doğarak gün gibi yüksek yaşadın,

Daha yüksekti ölürken yaşayanlardan adın,

Sana baktıkça güneş titriyor, ay kıskanıyor

Çünkü yüksek yaşamaktan büyük ölmek daha zor.



Faruk Nafiz ÇAMLIBEL

Gönderen: Ebru OCAK

KARMA ŞİİRLER

Çaresizim

Çaresizim..
Sanki her saniye daha da fazla boğuluyorum onsuzlukta.
Engel olamıyorum onun için mi kendi çaresizliğim ve aptallığım için mi olduğunu bilemediğim gözyaşlarıma.
İçimi dökecek, saatlerce onu anlatacak birini arıyorum hep.
Ama bulamıyorum.
Yalnızım..
Hem de çok yalnızım.
O hayatımda olmadığı için mi yalnızım yoksa ondan önce de mi yalnızdım bilmiyorum.
Tek bildiğim bu aşkın ya da saplantının içimde hala devam ettiği..
Hala sürdürüyorum onu kalbimde ve aklımda.
Hayaller ve anılarla avutuyorum kendimi. Bıktım artık.
Kendime hergün binlerce yalan söylemekten, etrafıma güçlüyüm mesajı vermekten, sahte gülücüklerimden bıktım. Bitsin istiyorum.
Damarlarımda akan tek damla kanımda bile kalmayıncasına, kökünden, hiç yaşanmamış gibi bitsin, benden gitsin istiyorum. Çok mu?
Mutlu olmak istiyorum, onu düşünmediğim bir saniyenin geçmesini istiyorum.
Çok mu?

KARMA ŞİİRLER