faruk nafiz ç amlıbey çok güzel şiirdir
Sen Öldün, Ölüm Güzel Demektir
Çehreler, manzaralar bir tek elem sahibidir,
Hepsi bir günde içinden çöküvermiş gibidir.
Neye baksam, kimi görsem dövünür hıçkırarak;
Yorgun argın yarı yollarda kalır her yaprak.
Dökülür gözyaşı halinde solan yapraklar
Matemin gezdiği başlarda sayılmaz aklar.
Yaşların çizdiği yüzlerde çoğalmış kırışık,
Kalmamış sisli ufuklar gibi gözlerde ışık.
Sanki bin yıl yaşamış gamlı cihan bir günde!
Çocuğum ilk acıdan sarsılıyor ömründe,
Eşimin benzi kül olmakta anarken yarını
"Gitti yavrum!" diyen annem yoluyor saçlarını.
Bu giden yolcuyu bir boyda yaratmış Yaradan!
İlk asırdan beri hiç bir gidenin ardından,
Bu kadar yandığı dünyada bilinmez Türk'ün,
Atatürk öldü, bütün millete can verdiği gün.
Sen ki yüksek doğarak gün gibi yüksek yaşadın,
Daha yüksekti ölürken yaşayanlardan adın,
Sana baktıkça güneş titriyor, ay kıskanıyor
Çünkü yüksek yaşamaktan büyük ölmek daha zor.
Faruk Nafiz ÇAMLIBEL
Gönderen: Ebru OCAK
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Yazılan son 5 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 5 yorum yazılmış.
Benzer KARMA ŞİİRLER Şiirleri:
Biraz mavi olsa;
Biraz güneş, biraz da ateş.
Sen de bir kuş olsan.
Sol yanıma konsan.
Kanadınla sarsan,
Soluğunu duysam korkularının,
Korkularını öpsem, kanat çırparken.
Arpacığın ucunda olsa da can kuşumuz.
Birgül Güngören
Kapadokya
KARMA ŞİİRLER
Gene bir gün daha geçiyor sensiz
Aklımda yüregimde sen varsın
Elimde kagıt kalemim
Seni yazıyorum satırlara.
《》《》《》《》《》《》》《》
Ne sensiz geçen koca bir ömürden
Nede aldıgım tek bir nefesten
Ömür denilen kahrolası yerden
Bir hayat çıkaramadım
Yazar Şair: Arif Yıldız
KARMA ŞİİRLER
Yürekten Sevdiği Olmalı İnsanın
Yürekten sevdiği olmalı insanın
Gönlünün nazıyla oynaşmayı bilen
Benzerinde sırf peşin sıra gölgenin
En mahrem sırlarını sen gibi bilen
Acısını duymalı tenindeki dikenin
Bakışındaki sırrı görünce bilen
Heybeti gün be gün artan aşkının
Ateşine su gibi ferahlık veren
Seyrine dalınca telaşlı yaşamın
Geçen vakte inat yaşamayı bilen
Kefili olmalı en dev günahının
Sırtlanıp ölüme göz kırpmadan giden
Yüreği yüreğinin nabzını tetikleyen
Uğrunda her bir yola başını koyan
Adını duyunca eli ayağı titreyen
Gölgen gibi her daim yanında olan
Kör sinek gibi değil ağına düşen
Nasıl teninde öyle etin tırnağın
Her eziyete şevkle göğsünü geren
Vefalı olmalı gökte ay ile güneşin
Üşürken güneş olmalı ısındığın
Yanarken ihtişamı buz dağı olan
Korkarken gölgesine hep sığındığın
Ellerinde her derdine dermanı olan
Yürekten sevdiği olmalı insanın
Ana kucağıyla aşkı aynı olan
Üzerinde bir melek gibi titreyen
Ağlarken onunla dillenebildiğin
24 Aralık 2003
Şair : Yavuz KORKMAZ (TuTKu)
KARMA ŞİİRLER