Ozan Deniz Sarıtop Şiirleri Şiiri

Yorgun Savaşçının Şiiri

İnsan bir açmaza düşmeye görsün

Başlamasın bir çöküntü yürekte

Ölümdür o yerde düşündüğün

Sevilmek de boştur artık sevmek de



Gün ortası karanlık diz boyudur

Acıdır hep geçmişten ne kalmışsa

Yaşamak! O yanıtsız bir sorudur

Huzur bitmiş, hayaller dağılmışsa



Nefes almak yitirir anlamını

Boğazına dizilirken lokmalar

Bir çaresizlik sarar dört yanını

Sesler uzaklaşır, söner lambalar



İsyanın yüreğine sığmaz olur

Hep kader gelmişse sevinç yerine

Ölümün kara gölgesini bulur

Şimdi bakanlar yorgun gözlerine



Bir bozgun başlamıştır ki amansız

Düşmüştür kalelerin birer birer

Bak! Savaşçıların yatıyor cansız

Onlar ki hep sevdiler, hep verdiler



Yitirdin neyin varsa, anla artık

Tek başına kalan sensin ortada

Düşlerin toz duman, umutlar kırık

Dün anlamsız, yarınlar paramparça



Yapayalnızsın koca bir evrende

Uzakta, taparcasına sevdiğin

Gelmeyecek, ne kadar gel desen de

Ondan böyle bir yangın yeri için



Ondan böyle yıkılan bir dünyanın

Altında bak tek başına kalmışsın

Uzağında özlediğin bir anın

Çökmüşsün, devrilmişsin, yıkılmışsın



Sarmış kollarını boynuna ölüm

Ne yapsan boş, kurtulamazsın artık

De ki:-- Hep yalanmış, bitiyor öyküm--

Bak! Can kuşun havalarda çığlık çığlık...



Ümit Yaşar Oğuzcan

SEVİLEN ŞİİRLER

Sultan Murad Kalkmış

Sana derim sana ey Acem Şahı
Üstüne Mağrip'ten asker geliyor
Tahtını yıkıp da mülkün almağa
Sultan Murad kalkmış kendi geliyor

Otuz bindir hanı meydan diyenler
Seksen bin de sarı postal geyenler
Doksan bini dahi serden geçenler
Sultan Murad kalkmış kendi geliyor

Sultan Murad uluların ulusu
Hacı Bektaş velilerin velisi
Altmış bin de Urumeli delisi
Sultan Murad kalkmış kendi geliyor

Genç Ali Paşa da bir ünlü vezir
Yetmiş bin mızraklı yanında hazır
Hakk'tan imdat oldu yetişti Hızır
Sultan Murad kalkmış kendi geliyor

Karac'oğlan der ki cenge doyulmaz
Can tatlıdır tatlı cana kıyılmaz
Ordusu yıldızdan çoktur sayılmaz
Sultan Murad kalkmış kendi geliyor

SEVİLEN ŞİİRLER

Anne

İlk kundağın
Ben oldum, yavrum;
İlk oyuncağın
Ben oldum.

Acı nedir
Tatlı nedir... bilmezdin
Dilin damağın
Ben oldum.
Elinin ermediği
Dilinin dönmediği
Çağlarda, yavrum
Kolun kanadın
Ben oldum
Dilin dudağın
Ben oldum.

Belki kıskanırlar diye
Gördüklerini
Sakladım gözlerden
Gülücüklerini...
Tülün duvağın
Ben oldum!

Artık isterlerse adımı
Söylemesinler bana
'Onun Annesi' diyorlar...
Bu yeter sevgilim bu yeter bana!

Bir dediğini iki
Etmiyeyim diye öyle çırpındım ki
Ve seni öyle sevdim sana
O kadar ısındım ki
Usanmadım, yorulmadım, çekinmedim
Gün oldu kırdın...
İncinmedim;
İlk oyuncağın
Ben oldum.. Yavrum
Son oyuncağın
Ben oldum...

Layık değildim
Layık gördüler
Annen oldum yavrum
Annen oldum!

Arif Nihat ASYA

SEVİLEN ŞİİRLER