19 Kurtuluş Otobüsünde Ön Koltuk Nedense Hep Dolu Olur
Sitem değil maksadım, karalamışız işte,
Kötülemek hiç değil, kargaşa var yürekte…
Bir şeyler yazılacak, olsun ya da olmasın,
Üç beş satır dizeyle, şahsımız rahatlasın…
Biz ki şair ruhluyuz siz kabul ederseniz,
İlham için binerim, ön yeri verirseniz…
Maksadım incelemek, inen ve binenleri,
Yol vermeyen araçlar ve küfür edenleri…
Şahsım buna rastlıyor çünkü tek göz tetikte,
Biraz düşündürmekte biraz da güldürmekte…
En ön dolu olursa, bu sefer hiç oturmam,
Bu şimdi moda oldu, ön boşluğa rastlamam…
Bak önler yine dolu, kimseye de kızamam,
Bir kadın bir tarafta diğer taraf tastamam…
İnan binmeyeceğim tekrar bilet çekerek,
Geriye döneceğim, bilerek bilmeyerek…
Bu da bize yakışmaz, adım deliye çıkar,
Zaten dışlatılmışım, toplum daha da dışlar…
Neyse binmişiz işte en ortaya yürüdüm,
İlham toplamam zordur, sonrayı düşünürüm…
Geriye döneceğim, hikâye falan yoktur,
İşi de pek büyütmem hayal âlemim çoktur…
Oysa manzara da yok, etraf kuru binalar,
Hiçbir şeyi bilmeyen önde genç bir şoför var…
Konuşmak için değil, şoförlerle konuşmam,
Üç beş şiirim olsun, şahsıma gelsin ilham…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK