Merhamet Türk'ün Değeri 2
Mazluma, mülteciye tüm kapılar kapanmış,
Gücün değer sayılmış merhamet hiç kalmamış…
Nefret ve kin ilk amaç; adaletsizliklerle,
Ülkemse koşar durur yürekli kalpleriyle…
Zulüm yaşanır mıydı Rab, bir ve tek denilse?
Sözde süper güçlerin Hakk’a itaat etse…
Derim, Dünya Türk dolsun kul sırtlayabilmede,
Kudüs’ümden Arakan’a Hakk’ı bildirmede…
Rab rızası gütmede, ruhları beslemede,
Hak ve hukuk yaymada yardımlaşabilmede…
Merhamet, milletimde, ülkemde, Türkiye’mde,
Vicdan, yalnızca bizde Türk’ün yüreklerinde…
Dünya, Hak’tan habersiz vicdansız, merhametsiz,
Mal mülk ile bezenmiş olunmuş seviyesiz…
Savaşlar, çatışmalar bu ruh olmayışında,
Fikrin, zikrin, inancın maddiyatlaşmasında…
Bencilce kavramların, hayvani duyguların,
Hayvandan da aşağı itiş kakışmaların…
Her birinin sonucu merhameti tüketti,
Kargaşalar çıkarttı, insanlığı çökertti…
Süper güç, denilenler ruhsuz bedenlerde yara,
Merhamet bilmez kullar lanetli, kalpler kara…
Türkiye’m sürdürüyor sevgi bağlılığını,
Rıza içinde koşar yapar yardımlarını…
Demez, mal gasp edeyim demez mülk toplayayım,
Demez, ülkelerini parçalayıp alayım…
Türk’ün amacı vatanı Türk’ün ülküsü adalet,
Türk’ün aşkı milleti, Türk’ün fikri merhamet…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bu Sebeple Kadın Mağfiret Olundu
İslam, hep yüce bir din daima Rabbimizden,
Demez, fahişe her kadın cehennemliklerden…
Ya da demez her kılan beş vakit namazını,
Mutlaka cennettedir al as sertifikanı…
Çünkü Allah bilmekte merhamet düşüneni,
Yaratmış niyetleri ve kalplerden geçeni…
Fahişe bir kadının yüreğindekileri,
Merhamet eylemiyle ruhundan geçenleri…
Köpeğin susuzluğu cennetine vesile,
Rab bağışlayabilir merhamet eylemiyle…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Adı Minnoş Olan Kedim Evden Ayrılmıştı
Kapı ağzında iken sürekli miyavlayan,
Yürekler acısı şey ki ruhları dağlayan…
Bir kerpiç üzerinde aç susuz miyavlamış,
Anneyi beklemekten de pek hâli kalmamış…
Dedik, iki haftalık nasıl büyüteceğiz?
Annesi gelir diye yol geliştireceğiz…
Bir yandan bakıyoruz içler acısı hâle,
Gözümüz eski yerde açık bir bölme ile…
Şükür Tozzaklı, geldi kokladı ve götürdü,
Yavrusu olmalıydı Rab yüzümü güldürdü…
Derken, çok zaman geçti Minnoş delikanlıydı,
Erkek olduğu için tehditler altındaydı…
Pek kavgacı değildi ama yeniliyordu,
Yellozla, Beyazla ruhu incitiliyordu…
Irkından mı olmalı onu seven olmadı,
Kedilerim onunla pek de anlaşamadı…
Minnoş, evden çıkmıştı üç ay kadar gelmedi,
Bir gece döndü ve gitti bizi sevindirdi…
Adını tanımıştı hâli çok yerindeydi,
Biz de onu tanıdık tipik özellikliydi…
Lap lap diye yürüyen kırma bir Van Kedisi,
Evinden uzaklaşmış zavallı bir pisi…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Eskiciden, Yeni Büro Sandalyesi
Konu evime gelen sandalye hikâyesi,
Eskiciden alınmış bir büro sandalyesi...
Düzen yoksunluğundan dert içerisindeydim,
Sıkıntılarımızla usul bilmemekteyim...
Bu yüzden bel, boyun, sırt, göğüste, ağrılarım,
Kollarım, dirseklerim ve ayak tabanlarım...
Her birisinde fıtık romatizma kökenli,
Astım, tansiyon, derken yaşarım ürkek hâlli...
Davranışım sevilmez saygım eksilmese de,
Hoşgörüm hâlâ sonsuz şahsımız itilse de...
Sıkıntımın bir kısmı hep duruş bozukluğu,
Odamın düzensizliği, imkân yoksunluğu...
Ya verilmiş ilaçlar şifa sağlamıyorlar,
Zehirlenmiş gibiyim ruhsatlı hastalıklar...
Evin biçimsizliği kedilerin çokluğu,
Şükür ev sahibim vermez huzursuzluğu...
Bugün yine meşguldüm yatak, yorgan yıkadım,
Etrafı, temizledim, sonra yorgan kapladım...
Odamı düzenledim, ekran karşıma geldi,
Hiçbiri hakkım değil yüreğimiz incindi...
Kediler doysun yeter Rab rızası gereği,
Çünkü onlar da kuldur merhametin ereği...
Yeni sandalye aldım odayı düzenledim,
Bu büro sandalyesi az keyif edeceğim...
Elden düşme sayılır getirdiler evime,
Kocaman siyah bir şey gerektir ki neyime...
Besmeleyle oturduk haddim olmayarak,
Biraz da duygulandık çünkü etmiyorduk hak...
Gerçekten de yaradı biz, boşa yaşamışız,
Ayaklar kuvvet aldı rahatladı sırtımız...
Az alçak olduğundan dirseklerim düzeldi,
Sinir sıkışmalarım fazla engellenmedi...
Eski sandalyemizi önümüze uzattım,
Caiz hâlle ayak ayak üzerine attım...
Hakkım olmayacaktı bu güzelim sandalye,
Haddimi bilmiyorken vicdanım sızlar niye?
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
