Mehmet Toprak Oldu
Yokluktu, yoksulluktu Anadolu!
Bozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu…
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu. Daha doğmadan yetim oldu!
Anası kaptı Mehmet’i, Koştu!
Tarlada ırgat oldu.
Eski bir yorgana sardı Mehmet’i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu, toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erer oldu,
Babasını sordu.
Dedi anası, şehit oldu!
Gövdesini toprak yaptı, vatana kattı!
Senin baban toprak oldu!
Mehmet’in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu?
Gün geldi, Düşman Çanakkale’ye geldi.
Toprak! Dedi.
Mehmet’in yaşı on yedi…
Toprak benim babam dedi, vermem dedi!
Mehmet, Mehmetçik oldu.
Anası onu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale’ye, Mustafa Kemalin askeri oldu!
Gün oldu; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu!
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erdi, hatırladı,
Babasının gövdesini toprak yaptığını; anladı,
Babası nasıl toprak oldu?
Mehmet, Mehmetçik oldu!
Çelik oldu, duvar oldu, ÇANAKKALE GEÇİLMEZ OLDU!
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu…
Durdu Mehmet, çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde!
Alnını toprağa koydu,
Toprak kan oldu!
Yattı toprağın üstüne, kırk günlükken yattığı gibi…
Tuttu toprağı, kırk günlükken tutuğu gibi…
Mehmet toprak oldu!
Toprağa renk oldu!
Bitki oldu, yaprak oldu!
Bayrağa kırmızı oldu!
Gelin kızın halısında boya oldu, desen oldu!
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu!
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu!
Aşığın dilinde türkü oldu…
İki yüz elli bin Mehmet şehit oldu!
İki yüz elli bin Mehmet toprak oldu!
Toprak bize VATAN oldu!
Fikret TUNÇ
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sen Öldün, Ölüm Güzel Demektir
Çehreler, manzaralar bir tek elem sahibidir,
Hepsi bir günde içinden çöküvermiş gibidir.
Neye baksam, kimi görsem dövünür hıçkırarak;
Yorgun argın yarı yollarda kalır her yaprak.
Dökülür gözyaşı halinde solan yapraklar
Matemin gezdiği başlarda sayılmaz aklar.
Yaşların çizdiği yüzlerde çoğalmış kırışık,
Kalmamış sisli ufuklar gibi gözlerde ışık.
Sanki bin yıl yaşamış gamlı cihan bir günde!
Çocuğum ilk acıdan sarsılıyor ömründe,
Eşimin benzi kül olmakta anarken yarını
"Gitti yavrum!" diyen annem yoluyor saçlarını.
Bu giden yolcuyu bir boyda yaratmış Yaradan!
İlk asırdan beri hiç bir gidenin ardından,
Bu kadar yandığı dünyada bilinmez Türk'ün,
Atatürk öldü, bütün millete can verdiği gün.
Sen ki yüksek doğarak gün gibi yüksek yaşadın,
Daha yüksekti ölürken yaşayanlardan adın,
Sana baktıkça güneş titriyor, ay kıskanıyor
Çünkü yüksek yaşamaktan büyük ölmek daha zor.
Faruk Nafiz ÇAMLIBEL
Gönderen: Ebru OCAK
KARMA ŞİİRLER
Gidiyorsun
Gidiyorsun beni bırakıp sensizliğe
Gidiyorsun arkana hiç bakmadan
Beni düşünmeden sessizce çıkıp gidiyorsun hayatımdan
Açtığın yaraları sarmadan terk edip gidiyorsun beni
Hayatımı, yüreğimi de alıp götürüyorsun kendinle beraber
Bundan sonra sadece gözlerinin hayalini mi görebileceğim ben
Sadece rüyalarda mı hissedeceğim yanımda olduğunu
Hani canın bendim, hani bensiz nefes bile alamazdın
Yalan mıydı her şey, sözlerin yalan mıydı
Sıcaklığın o bakışların yüreğin yalan mıydı
Ben koca bir yalana mı aşık oldum yani
Her şeyimi o koca yalan için mi feda ettim
Şimdi gidiyorsun beni bu yalanların ortasında bırakıp
Belki yeni bir hayat istiyorsun yalansız
Belki de yalanlar söyleyebileceğin yeni birilerini arıyorsun
BENDEN SONRA
ASİ EBRU
KARMA ŞİİRLER
Bana Benden Yakın, Ama Benden Uzakta
Ben onu canımdan bir parça olarak bilirdim hep.
Bana benden yakın, ama benden uzakta
Öyle canımı acıtan iğneli sözleri var ki;
Şu suskun yaralı kalbim sanki bir tuzakta
Kimse bilmez halimi bari arz ile Rabbime yazakta
Ancak O’ bilir O’ bulabilir bu derde bir çare
Bazen öyle cana yakın, o değil sanki bir başkası
Bazen de hatır gönül bilmezliğiyle yoktur şakası
Kırılınca insanın içinden gelir mi yüzüne bakası
Ama neylersin ki, et tırnaktan ayrılmıyor işte
Yarasız yer bırakmadı kalbimde o her gelip, gidişte.
Papatya falına bakmakla bir alakası yok bunun
Seviyor, sevmiyor hiç belli değil ikilem içindeyim
Yitiktir ruhu bana benden uzak bana yabancı
Bazen sözleriyle kendine ters düşüyor sanki yalancı
O yüreğimden hiç silip atamadığım derin bir sancı
Bana benden yakın, ama benden uzakta
Bana yabancı…
İsmail UYSAL
KARMA ŞİİRLER
