Mehmet Toprak Oldu
Yokluktu, yoksulluktu Anadolu!
Bozkırın orta yerinde bir çocuk doğdu…
Adı Mehmet oldu.
O şehit oğluydu. Daha doğmadan yetim oldu!
Anası kaptı Mehmet’i, Koştu!
Tarlada ırgat oldu.
Eski bir yorgana sardı Mehmet’i, toprağa koydu.
Gün oldu meme emdi; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu, toprak onun yatağı oldu.
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük bebek oldu.
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erer oldu,
Babasını sordu.
Dedi anası, şehit oldu!
Gövdesini toprak yaptı, vatana kattı!
Senin baban toprak oldu!
Mehmet’in aklı ermedi.
Babası nasıl toprak olurdu?
Gün geldi, Düşman Çanakkale’ye geldi.
Toprak! Dedi.
Mehmet’in yaşı on yedi…
Toprak benim babam dedi, vermem dedi!
Mehmet, Mehmetçik oldu.
Anası onu son kez doyurdu.
Koştu Çanakkale’ye, Mustafa Kemalin askeri oldu!
Gün oldu; karnı doydu, gözü doydu.
Gün oldu; aç kaldı, susuz kaldı.
Gün oldu toprak onun yatağı oldu
Mehmet toprağın üstünde kırk günlük asker oldu!
Yağmur yıkadı yüzünü, ayaz kuruttu ellerini,
Güneş kararttı tenini…
Mehmet’in aklı erdi, hatırladı,
Babasının gövdesini toprak yaptığını; anladı,
Babası nasıl toprak oldu?
Mehmet, Mehmetçik oldu!
Çelik oldu, duvar oldu, ÇANAKKALE GEÇİLMEZ OLDU!
Ateş kustu düşman, mermi kustu, bomba kustu…
Durdu Mehmet, çöktü dizlerinin üstüne.
Kan vardı göğsünün üstünde!
Alnını toprağa koydu,
Toprak kan oldu!
Yattı toprağın üstüne, kırk günlükken yattığı gibi…
Tuttu toprağı, kırk günlükken tutuğu gibi…
Mehmet toprak oldu!
Toprağa renk oldu!
Bitki oldu, yaprak oldu!
Bayrağa kırmızı oldu!
Gelin kızın halısında boya oldu, desen oldu!
Koyuna kuzuya çimen oldu, yün oldu, iplik oldu!
Ustanın elinde çanak oldu, çömlek oldu!
Aşığın dilinde türkü oldu…
İki yüz elli bin Mehmet şehit oldu!
İki yüz elli bin Mehmet toprak oldu!
Toprak bize VATAN oldu!
Fikret TUNÇ
KARMA ŞİİRLER Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sen Diye Bir Zaafım Var
Mutsuzum aslında bilmiyorlar
Gülücükler saçıyorum ama gerçeği görmüyorlar
Nerden bilecekler çünkü beni anlamıyorlar
Zaten bende beni anlamalarını istemiyorum
Sen diye bi zaafım var sorgulayamadığım
Sen varsın geceleri düşünmeden uyuyamadığım
Herşeyi unutmamak için içimde canlandırdığım
Ve sen varsın birgün biz olmak için kendimi kandırdığım
Ne gelebiliyorum sana nede gidebiliyorum artık
Öylece kala kaldım ortada duygularım karma karışık
Sol yanım farklı konuşuyor gururumsa farklı
Senden sonra kimselere kaptırmadım aşk denen o Tahtı
Sessiz kaldıkça duyuyorum söylediğin sözleri
Sevmiyorum işte ben bu yüzden sessizliği
Seni mırıldanıyor bana tüm şarkıların besteleri
Anlattıkça seni inceliyor ağlıyor ses tellerim…
FURKAN GÜDÜCÜ
KARMA ŞİİRLER
Düştüm
Gönlümde esiyor, sevda yelleri,
Savurdu beni de dallara düştüm.
Sevdiğim güzelin, tatlı dilleri,
Yaktı yüreğimi dillere düştüm.
Çektim hasretini farkında o da,
Beklerim yolunu yağan yağmurda,
Ben ki Bursa'dayım o İstanbul'da,
Bu yüzden garibim, hallere düştüm.
Hemen ayrılığın yolunu tuttu,
Gitti ellere de beni unuttu,
Geçtiği yollarda, gülü kuruttu,
Peşinden koşarken, göllere düştüm.
Niye inanmıyor, sevdiğim bana,
Gönlümü vermiştim, halbuki ona,
Yine bırakıyor garibi sona,
Kalmadı takatim, kollara düştüm.
Bu ayrılık beni, düşürdü derde,
Gözlerim arıyor, sevgilim nerde ?
Gezgine dönmüşüm, olduğum yerde,
O yarin yüzünden, yollara düştüm.
Ben ki inanmıştım ona gönülden,
Akıl versin bana, ulu yaradan,
Çıkarmışım artık, onu aradan,
Dikenden kurtulup, güllere düştüm.
Tuncer Yazar/ Bursa
KARMA ŞİİRLER
Yaşam
bir pırıltıdır yaşamak
Yaşayan bilirse
mavi gök yüzünü aşmayı öğrenirse yaşam,yaşamdır mavi göklerde
bir güneş doğsa kalbime
huzur verir tane tane
dalından kopan çiçek gibi
solarsın bir an hüzünle
kim demiş yaşam zorla diye
öyle olsa giderdik dünyadan hep birlikte sevmezdik mutluluğu,yaşamı
biz ölmesek bile
Damla eker
KARMA ŞİİRLER
