Kimseye Yar Olamadım
Seyyah olup diyar-diyar dolandım
Her yaralı kulun derdine yandım
Yusuf gibi kör kuyulara atıldım
Yine de kimseye yar olamadım.
Yüce dağın başı kar ile buzlu
Engindeki yollar dumanlı tozlu
Ahbaplar oturmuş sağlı sollu
Bir köşede kendime yer bulamadım.
Kul Okyay bilir ki dünya yalan
Dünya değil belli sahtekar olan
Herkes dost ise kim sırtımdan vuran?
İblisten ayrı gezen kul bulamadım.
Hanifi OKYAY 08.11.2013 / 14:20
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Senden Başka
Bilesin ki! Senden başka yar sevmedim:
İki cihanda alıp, yar sinene sar beni-beni.
Kim ne derse desin canı, adadım yoluna;
İster ise el alem bilsin, kör beni-beni.
Gönül kimi sever ise sultanı sanır
Seli gider derelerin kumları kalır
Yardan ayrı kalmaya can mı dayanır
Alıp yar sinene gayrı sar beni-beni
Kul okyayım serden geçer yardan geçemez
Derviş olsa yar olmadan hülle biçemez
Mansur olur yar olmadan su içemez
Ey sultanım kayıp olursam bul beni-beni
Hanifi OKYAY 24,04,2018 / 16:00
Hanifi OKYAY
Bir Teselli Ver
Kıyametler kopuyor yaralı kalbimde!
Senin içindir bu akan gözyaşlarım.
Çoktandır ben bende değilim inan,
Bir teselli ver bir tebessüm et
Kırılan gururuma.
Hayal dahi etmezdim bu günlerin geleceğini;
Keşke diyorum duymasalardı kulaklarım!
Ah bir bilebilsem nerede yanlış yaptığımı:
Toz-duman her yer göz gözü görmüyor,
Bir teselli ver bir ışık tut kararan dünyama.
Aylar yıllar geçti ben hep hüzün doluyum,
ne yapsam ne etsem de gülmedi gülmüyor yüzüm.
Ne kadar zormuş Allah’ım böyle bir acıyı yaşamak!
Ne gündüzüm belli ne de gecem sen yoksun diye;
Bir teselli ver bir yol göster
şu yarattığın mecnuna.
Sen biliyorsun seni ne kadar çok sevdiğimi!
Gün gelecek sen de tadacaksın bu acının nasıl olduğunu.
Gözünden bir damla yaş düşse ben kahrolurum.
Sen de sevdin diye ben seni değil,
Bir kıvılcım olur da ben kendimi yakarım.
Bir teselli ver bir tebessüm et !
Hanifi OKYAY 05,07,2015 /14:27
Hanifi OKYAY
Bundan Sonra 2
Bedenim sürgünde, gönlüm yasta!
Gayri iflah olmaz, bil bundan sonra.
Kaç sefer ölür ki, bir günde hasta!
Ele sorma kendin, gör bundan sonra.
Ayrılıkmış yakan, düştüğü yeri:
İnan değişmedi yıllardan beri.
Gayri söndü benim, gözümün feri!
Bir zaman sevdiğin , kör bundan sonra.
Şeyda bülbül gibi, kaldım kafeste!
Vura-vura derman, kalmadı dizimde:
Sensiz yaşamıyor, bu can bu tende;
Ağaran saçını , yol bundan sonra.
Hanifi OKYAY 15,07,2006 / 13:20
Hanifi OKYAY
