İnsanlık
Seneler gelir geçer
Bir ömür böyle biter.
insan isterse neler eder.
Ömür boyu insanlığa hizmet eder.
İnsan untulmak istemezse
Bütün dünyaya hizmet etse.
İnsanlığa saygı göstererek
Birlik, düzen içinde yaşar gider.
İnsanlık için öalışmalı,
Kendini hayata adamalı.
Bunu yaparken unutmamalı
Sonsuz hayata hazırlanmalı.
İnsan ne yaparsa onu biçer.
Bir gün olur ahirete göçer.
Elbet gelir bir gün bu gün
İşe yaramaz şan, şöhret, ün.
Gülhan MUTLU Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Güneşim Ben
Güneşim ben,
Uzay boşluğunun o parlak cismi.
Hani o sonsuz boşluktaki
Ateş kütlesi.
Evlatlarım var dokuz tane.
Sizleri anne ve babalarınızın sevdiği kadar,
Bende onları seviyorum.
Her biri bir parçam benim.
Sizlerin analarınızın eteklerinde döndüğünüz gibi
Dönerler çevremde.
Etrafımdan uzaklaşmalarına izin vermem
Tıpkı sizin anneleriniz gibi.
Güneşim ben;
Sizlere hayat veren ,
Üşüyeceksiniz diye
Sizleri görmeye zamanında gelen.
Hani az ısıttığım zaman
O güneşli yaz günlerini beklerken
Sizin özlemle beklediğiniz ben...
Bitkilere hayat veren ,
Havanın temizlenmesinde rolü olan,
Sizlerin:
“ Ormanların hepsini yaksak,
Onun kadar ısıtamayız dünyayı”
Dediğiniz ben...
Kemiklerinizi koruyan,
Sizlere hem hava hem sağlık veren,
Güneşim ben...
Gülhan MUTLU
Öğretmene Mektup
ABRAHAM LİNCOLN’DEN MEKTUP...
Abraham Lincoln tarafından oğlunun öğretmenine yazılmış bir mektup:
“ Zaman alacak biliyorum,
Fakat eğer öğretebilirsen ona,
Kazanılan bir liranın, bulunan beş liradan
Daha değerli olduğunu öğret.
Kaybetmeyi öğrenmesini öğret ona
Ve hem de kazanmaktan neşe duymayı.
Kıskançlıktan uzaklara yönelt onu.
Eğer yapabilirsen,
Sessiz kahkahaların gizemini öğret ona.
Bırak erken öğrensin,
Zorbaların görünüşte galip olduklarını...
Eğer yapabilirsen, ona kitapların mucizelerini öğret.
Fakat onu sessiz zamanlarda tanı.
Gökyüzündeki kuşların, güneşin altındaki arıların,
Ve yemyeşil yamaçtaki çiçeklerin
Ebedi gizemini düşünebileceği.
Okulda hata yapmanın, hile yapmaktan
Çok daha önemli olduğunu öğret ona.
Ona kendi fikirlerini inanmasını öğret,
Herkes ona yanlış olduğunu söylediğinde dahi.
Tüm insanları dinlemesini öğret ona,
Fakat tüm söylediklerini
Gerçeğin eleğinden geçirmesini,
Ve sadece iyi olanları almasını da öğret.
Eğer yapabilirsen, üzüldüğünde bile
Nasıl gülümseyeceğini öğret ona.
Göz yaşlarında hiçbir utanç olmadığını öğret.
Ona kuvvetini ve beynini
En yüksek fiyatı verene satmasını,
Fakat hiçbir zaman kalbine ve ruhuna
Fiyat etiketi koymamasını öğret.
Uğultulu bir insan kalabalığına
Kulaklarını tıkamasını öğret ona.
Ve eğer kendisinin haklı olduğunu inanıyorsa,
Dimdik dikilip savaşmasını öğret.
Gülhan MUTLU
Yok Olan Ormanın Öyküsü
Bir zamanlar bir yerde
Yeşillik bir alan varmış.
Fakat bu alan zamanla
Cahiller yüzünden yok olmuş.
Tarla açmak için bir cahil,
Yakmış ormanın yarısını,
Açtığı alanı tarla etmiş.
Bir iki yıl almış bol ürün,
Sonunda fakirleşince toprak,
Bu toprağı bırakıp gitmiş, çıplak.
Diğer bir cahil,
Bulamamış yakacak.
Şimdi ne yapacak?
Gitmiş ormana ,
Kesmiş bütün ağaçları.
Keserken bakmamış,
Yerine de yenisini bırakmamış.
Hangisi kolay kesilirse onu kesmiş
Ama kestikler de yaş imiş.
Atalarımız; “yaş kesen, baş keser” demişler.
Buna uymamış, uymuş cahil aklına
Kesmiş bütün yaş ağaçları
Vermiş büyük bir zarar, koca bir ormana.
Diğeri keçileri salmış ormana
Keçide gitmiş; güzel, ince filizler
Kolay bulmuş yemesini
Sonra ağaç kurumuş
Ormandan bir ağaç daha yok olmuş.
Derken güzel bir orman,
Yok olmuş aniden.
Sorunlar eklenmiş, havalar kirlenmiş.
Topraklar verimsizleşmiş.
Halk yoksul kalmış.
Gülhan MUTLU