Huzur Yağsın
Gerçek hayat bulur bu şairin dudaklarında
Anlam gark olur şiire kaybolur uyaklarımda
Manalar ellerimde batıl ayaklarımda
Yol cehennemeyse iki damla yaş belirir yanaklarımda
Heyhat uyan sabah bir efkar kapladı gecelerimi
Yüzümü kaldırıyorum hüzne daldırıyorum hecelerimi
Sezme acılarımı kahrolursun,hep hatırla gülünce beni
Üşüyünce umutlarım yakıyorum düşüncelerimi
Zaman çaldıkça dünlerimi hasretle tanıştım
Huzuru ulaşılmaz bulunca kaybetmeye alıştım
Mutluluk bir kelimeydi sadece ve ben üstünü karalardım
Anahtarı sanki elimdeydi tutabilsem o kapıyı aralardım
Keder bedenime atılmış ne elim bir düğümdür
Ben yas tutarken sanki o gün her yerde düğündür
Ömrüm ölüme gömülüdür Azrail hayat görünümlüdür
Hatalarım çok,hayat bana neler yaptırırsın sen
Yaklaşma bana şeytan seni saptırırım ben
Hayat bu işte başlar ve biter bir tabutun arkasında
Boğulup gidersin anlamazsın dünya kavgasıyla
Pişer kavrulur insan sonunun korkusuyla
Can kafesimden taştı ölüme göz kırptı
Bu yalancı dostluklar beni yalnız bıraktı
Gül insan doyasıya yanakların kuraksa
Yani acı hüzün keder senden çokca ıraksa
Mutlu olacağım bende dert peşimi bıraksa
Neden tükenir umut neden gökkuşaklarım kararır
Neden cehennem dünyada dört mevsim yaşanır
Ey hayat beni sıyır bütün benliklerimden
Acıları sızıları ayır gönlümden ve bedenimden
Ayır ki kurtulayım kaderimin elemlerinden
Huzur yağsın gökyüzünden ve sırılsıklam olayım ben...
Ömer Taşkıran
Ömer TAŞKIRAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Huzur Yağsın
Gerçek hayat bulur bu şairin dudaklarında
Anlam gark olur şiire kaybolur uyaklarımda
Manalar ellerimde batıl ayaklarımda
Yol cehennemeyse iki damla yaş belirir yanaklarımda
Heyhat uyan sabah bir efkar kapladı gecelerimi
Yüzümü kaldırıyorum hüzne daldırıyorum hecelerimi
Sezme acılarımı kahrolursun,hep hatırla gülünce beni
Üşüyünce umutlarım yakıyorum düşüncelerimi
Zaman çaldıkça dünlerimi hasretle tanıştım
Huzuru ulaşılmaz bulunca kaybetmeye alıştım
Mutluluk bir kelimeydi sadece ve ben üstünü karalardım
Anahtarı sanki elimdeydi tutabilsem o kapıyı aralardım
Keder bedenime atılmış ne elim bir düğümdür
Ben yas tutarken sanki o gün her yerde düğündür
Ömrüm ölüme gömülüdür Azrail hayat görünümlüdür
Hatalarım çok,hayat bana neler yaptırırsın sen
Yaklaşma bana şeytan seni saptırırım ben
Hayat bu işte başlar ve biter bir tabutun arkasında
Boğulup gidersin anlamazsın dünya kavgasıyla
Pişer kavrulur insan sonunun korkusuyla
Can kafesimden taştı ölüme göz kırptı
Bu yalancı dostluklar beni yalnız bıraktı
Gül insan doyasıya yanakların kuraksa
Yani acı hüzün keder senden çokca ıraksa
Mutlu olacağım bende dert peşimi bıraksa
Neden tükenir umut neden gökkuşaklarım kararır
Neden cehennem dünyada dört mevsim yaşanır
Ey hayat beni sıyır bütün benliklerimden
Acıları sızıları ayır gönlümden ve bedenimden
Ayır ki kurtulayım kaderimin elemlerinden
Huzur yağsın gökyüzünden ve sırılsıklam olayım ben...
Ömer Taşkıran
Ömer TAŞKIRAN
Bir Cennet Sun
Gözlerinle gözlerim dolar
İçimi özlemin sarar
Solar varlığım yolar saçlarımı aşkın
Seninle başladım seninle sonlanmalıyım
Ağladıkça kendinden geçer sazım
Kendiliğinden geçmez sızım
Güneşe gül desen yakar,işlevince haklı
Sana dön desem sebep gidişinde saklı
Sabahları karanlık gören gözlere gel ilaç bul
Günahlara duvar ören kalbime bir cennet sun
O yüreğinin dönüşüyle bu can hayat bulsun
Ben tattım ne acıymış görememek
Bu yürek yokluğunu sen varkende tadar
Küle dönmek bile ödül olsun canıma
Ve yakmasın kimse beni senin yaktığın kadar...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Gecenin Karanlık Gözleri
Gecenin karanlık gözleri ruhumu kemiren büyü
İçimdeki zifirilik umudumu kör eden düğüm
Soluyor kederlerimin baharı görmeyen gülü
Ötüyor gönlümde bin bir lisanla ölümümün bülbülü
Doluyor sözlerim akıyor yaş misali mürekkebim
Fani olan şu dünyada yolcu benim binek benim
Uyanıkken görüyorum kabus,huzurum iblise mapus
Sınırlı iyimserliğim yanında karamsarlığım sonsuz
Geçiyor yaşamımın zamansızlık takvimi
Batıp göğsüme zehirli ok yakıyor kalbimi
Yırtıldı ömrün beyaz sayfaları,karardı gündüzün ışıltısı
Yerini aldı hayatımı cehennem eden gökyüzünün karartısı
Kopar dünya kin bahçenden nefret güllerini
Üzerime fırlat güllelerini çektiğim acılar mecnun etti beni
Verdi hüsranı her işimin sonuna tüketti benliğimi
Büsbütün paramparçayım küskünüm gülümsemeye
Özgürlüğe uzak bir köleyim ve de maruzum sillelere
Savursalar da küllere farkım yok yaşayan ölüden
Neden taşa tutar hayat beni hasretken güle ben
Azap yolculuğundayım geri dönemiyorum ben
Mutluluk somutlaşsa da karşımda göremiyorum ben
Bu bahtsız ademin talihi gülmez oynatsalar da yeri yerden
Uğrağım berrak denizler değil kanlı ırmaklar
Umduğum gülen bir suret bulduğum yaşlı yanaklar
Bilemiyorum gücü nerede tükenir bu ayakların
Fermanı dirilmek olan canın dermanı silinmek inanın
Bilemem ne kadar tesir etti yazdıklarım hayatlara
Tek bildiğim gün gelecek karışacak isimlerimiz ağıtlara
Kirlenecek gönül defterimiz dönecek kapkara kağıtlara...
Ömer Taşkıran
Ömer TAŞKIRAN
