İnsan dediğin gerçektir.
Bunca sahtelik yapmacık yalan değil mi?
Güzel duygular varken ezbere yaşam
İhanet değil mi?..
Gözleri yaşaran insanın gözlerini silmek varken başkaları gibi gülmek aldatmasın seni.
Huzura mutluluğa giden toprak yol
Tozabilir elbet lakin bilmelisin sen topraksın.
Toprak gerçekte yağmuru sahtemi sanıyorsun arınacaksın bu yağmurlarda
Eninde sonunda sahte tozpembe hayattan bir karınca gibi istersen çamur gibi ama gerçekçe.
Bülent
Bülent (1) Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
İnsan dediğin gerçektir.
Bunca sahtelik yapmacık yalan değil mi?
Güzel duygular varken ezbere yaşam
İhanet değil mi?..
Gözleri yaşaran insanın gözlerini silmek varken başkaları gibi gülmek aldatmasın seni.
Huzura mutluluğa giden toprak yol
Tozabilir elbet lakin bilmelisin sen topraksın.
Toprak gerçekte yağmuru sahtemi sanıyorsun arınacaksın bu yağmurlarda
Eninde sonunda sahte tozpembe hayattan bir karınca gibi istersen çamur gibi ama gerçekçe.
Bülent
Bülent (1)
Bilemedik bir türlü,
Sokaklar mı kirli ovalar mı?
Yüzümüz kirli bizim bilemedik,
Topraktan mı çiçekten mi?
Sevgiler yönünü döndü
Dağlar ağır geldi kuşlar öteden uçtu.
Yüzümüz kirli bizim
Çamura bulanmış gibi soğuk gibi.
Değer miydi temiz yüzler için kan gölüne girmek
Değer miydi güneşte yürümek.
Değerse yüreği sancılı bir çocuğa bizim yüzümüz kirli kalsın.
Bülent
Bülent (1)
Saat yine dört elli
İkindi güneşi iğde ağaçlarına vurur
Hasret usul usul sokulur pencereden
Tükenmez anılar duvarlarda asılı,
Canlanır fotoğraflar iğde ağacı gibi aslında gölgesi.
Bülent
Bülent (1)