Ey menfî milliyet hastalığına kapılmış gâfil insan!
Mîzanı kaybetmemeli lisan,
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Türk’üz.
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Kürt’üz.
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Arab’ız, Fars’ız, Çerkez’iz, Laz’ız...
Fark etmez payımızda yazan,
Zîra, ortak paydamız İslam.
Bu şuurla yaşamalı Müslüman.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gül şükreder,
Hoş kokusuyla;
Kuş zikreder,
Seher vuruşuyla;
Hakk deyip uçuşuyla.
Arı ibadettedir,
Şifalı bal dokuyuşuyla.
Rüzgarlar tesbihtedir,
Hû okuyuşuyla.
Anladım ki ey nefsim!
Tek nankör benim,
En cahil benim,
Sarhoş gafil benim,
Ne olur bu hâlim?
Uyandır yâ Rabbim!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Ey insan!
Nedir seni uzak tutan,
Sana her an tuzak kuran,
Secdeden alıkoyan?
…
Nefsini görme üstün!
Yoksa Rabbine mi küstün?
…
Peki neden küstün?
Bir hiçken, yok iken
Seni var ettiği için mi?
Taş yapmayıp,
Bitki yapmayıp,
Hayvan yapmayıp,
İnsan olarak yarattığı için mi?
Sana gözler, kulaklar
Dil ve dudaklar
Eller, ayaklar
Akıl ve kalp verdiği için mi?
Sana iştihalı bir mide verip,
Yeryüzünü de sofra gibi serdiği için mi?
Gözüne renkler âlemini,
Kulağına sesler âlemini,
Diline tatlar âlemini,
Bir sofra gibi serdiği için mi?
Hastalandığında şifa bulasın diye,
Yeryüzünü bir eczane suretinde yarattığı için mi?
Sevgiyi halk edip,
Sana da sevme kabiliyeti verdiği için mi?
Kâinatı bu derece sanatlı yaratıp,
Hizmetine sunduğu için mi?
Kâinatı bir saray gibi halk edip;
Güneş’i lamba,
Ay’ı kandil,
Yıldızları mumların yaptığı için mi?
Bu saraya çiçekleri halılar gibi serdiği için mi?
Peygamber gönderip, eğriyi doğruyu öğrettiği için mi?
Sana ebedi bir hayat lütfedeceği için mi?
Saymakla bitiremeyeceğimiz daha nice ihsan…
Secdeyi gerektirmiyor mu ey insan?
“Haklısın, secde edeceğim
Bu nimetler karşısında nankör olmamak için.”
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Vücutta baştır,
Gözlere kaş,
İlim ne güzel arkadaş.
Hikmetli sözdür,
Kalplere öz,
İlim ne güzel bir göz.
Bitmeyen heyecandır,
Damarlarımızda kan,
İlimdir gerçek can.
Hem ekmektir
Hem de aş,
İlim ne güzel bir yoldaş.
En sağlam zemindir,
İnsan onunla emin,
İlimdir en mukaddes yemin.
En yüce emanettir,
En kıymetli yük,
Mertebeler içinde,
İlimdir en büyük.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN