Vücutta baştır,
Gözlere kaş,
İlim ne güzel arkadaş.
Hikmetli sözdür,
Kalplere öz,
İlim ne güzel bir göz.
Bitmeyen heyecandır,
Damarlarımızda kan,
İlimdir gerçek can.
Hem ekmektir
Hem de aş,
İlim ne güzel bir yoldaş.
En sağlam zemindir,
İnsan onunla emin,
İlimdir en mukaddes yemin.
En yüce emanettir,
En kıymetli yük,
Mertebeler içinde,
İlimdir en büyük.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ey nefis!
Gel etme gurur!
İbadettedir asıl onur.
Kulûb bulur,
Zikrullah ile huzur.
Aldanma kesrete,
Hepsi yok olur.
Bak, dinle âlemleri!
Hepsi vahdet okur.
Saltanat dediğin,
Bir gün yok olur;
Sultan da halk da,
Mevtle bir olur.
Zengin de fakir de
Kabre konulur.
Sorgudan muaf olan yoktur;
Şahidimdir işte ehl-i kubur,
Şahidimdir aşkla dolu sudûr,
Edeceğiz Mahşer günü zuhur.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Şiirler yazarım,
Gönüller açarım,
Sevdaya koşarım,
Rabbime uçarım.
Vedûd’u özlerim,
Meleği gözlerim,
Ölüme gülerim,
Ben kabre girerim.
Amele güvenmem,
Cenneti düşlemem,
Aşkımdır sermayem,
Sevgindir himayem.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Ey nefis!
Tetiği çeken sensin!
Sonra da kader mahkumuyum dersin,
İyilik gelse başına hepsi benimdir dersin,
Su-i ihtiyarından gelen bir kötülüğü,
Sahiplenmez; kaderindir dersin.
Bil ey nefsim!
İyilik onu emreden külli irade sahibinin;
Kötülük O’na isyan eden bedbaht nefsinin.
Hem kader; Alîm-i külli şeyin seni de bilmesi,
Yaratanın mümkün mü yarattığını bilmemesi?
Bilmek, değil cüz-i iradenin elden alınması,
Bilmek ki ilm-i ezelînin ihatası.
Ey nefsim!
Tedbir senindir,
Takdir Allah’ın;
Rükn-i kaderi,
Böyle anlayalım.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN