Dinleyin Anlatayım Şu İnsan Hayatını Şiiri

Dinleyin Anlatayım Şu İnsan Hayatını

Dinleyin anlatayım şu insan hayatını,
Daha anne karnında bulmuştur rahatını.

Bir yaşına gelince hiç yerinde duramaz,
Gelince dört yaşına olur sana yaramaz.

Yedi yaşa gelince gelmez sokaktan beri,
Der anne babasına okula gönder beni.

On yaşına gelince tanır kendi kendini,
On ikiye gelince beller cinsiyetini.

On beşine gelince bir gül gibi açarlar,
On sekize gelince çok cilveler yaparlar.

Kızlar yirmi yaşında vurur sofraya tekme,
Yirmi iki yaşında ister kocaya gitme.

Delikanlı olanın damarda kaynar kanı,
Yirmi beşe gelince söyler everin beni.

Otuzuna gelenin bıyıkları burulur,
Aklı başına gelir duyguları durulur.

Otuz beşe gelince bakar yolun yarısı,
Başının etini yer çocukları karısı.

Kırk yaşına gelince aklı gelir başına,
Kırk beşinde söylenir ha bu dünya boşuna.

Elli yaşında başlar çoluk çocuk dertleri,
Elli beşe gelince kalır bir kemik deri.

Altmışında gözetir ahiretin yolunu,
Yetmişine gelince doğrultamaz belini.

Yaş seksene basınca tutmaz olur dizleri,
Doksanına gelince görmez olur gözleri.

Doksan beşe gelince başı yastıktan kalkmaz,
Yüz yaşına gelince dönüp dünyaya bakmaz.

Seyfi söyler sözünü anlamazlar özünü,
Mevlaya dön yüzünü dünya sana da kalmaz.

Seyfettin ATEŞ Şiirleri