Doğanın süsü onlar, tek bekçileri.
Otçulları da var ve de etçilleri.
Onlar, yaradanın, dilsiz kullarıdır.
Hep, bizden çekiyorlar, tüm çileleri.
Hayvanlar yaşarlar, tek sevgiye muhtaç.
Bir kap su, mamaya ve ilgiye muhtaç.
Sen sen ol, içten, merhamet et, onlara.
Yoksa, gezinirler ortada, aç biilaç.
Tanrı kullarına, merhamet ederken.
Kulum sen aç kalma, rızkını al, derken.
Bence, sen bir düşün, ben neden insanım?
Bak bunca, ilgiye muhtaç, canlı varken.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sivaslı'yım aldım sazı elime.
Yanık bir türkü düştü dilime.
Koş haber et nazlı sevdiğime.
Ben çaldım sazım söyler kimene?
Dertliyim, Sivas'ın yollarında.
Olmak var yarın kollarında.
Binbir renk var hep fistanında.
Ben çaldım sazım söyler kimene?
Yar yar gelir benim aklıma.
Geceleyin düştü fikrime.
Yar, sevdiğini hiç saklama.
Ben çaldım sazım söyler kimene?
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
yürekte, çok şey eksik, sen yoksan.
Sevgi, aşk, bak hüzünlü ve noksan.
Korkmazsın sen, az değil de çoksan.
Kalp sende, akıl sende, hep yarim.
Kaldım buralarda, tek biçare.
Dostlarım, hasrete, yokmu çare?
Bu acıdan oldum, pare pare.
Ruh sende, gönül sende, bak yarim.
Nasıl bir aşk ki bu, sanki uhrevi.
Yada, nasıl desem?, yüce, ulvi.
Göklerden gelir gibi, semavî.
Can sende, ten sende, gül yarim.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
İndim dağdan, aşağı.
Su doldur, yar içeyim.
Yoktur benden, aşığı.
Yar kendimden, geçeyim.
Yar beli, olur ince.
Basma etek, giyince.
Bekliyorum, yar gece.
Aldı beni, düşünce.
Yarim öpme, söz olur.
Ah bize, kem göz olur.
Gizliden gel, sen canım.
Ateş gibi, her yanım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL