İndim dağdan, aşağı.
Su doldur, yar içeyim.
Yoktur benden, aşığı.
Yar kendimden, geçeyim.
Yar beli, olur ince.
Basma etek, giyince.
Bekliyorum, yar gece.
Aldı beni, düşünce.
Yarim öpme, söz olur.
Ah bize, kem göz olur.
Gizliden gel, sen canım.
Ateş gibi, her yanım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sen bu aşkın, hakkını ver.
Bu uğurda, akıt çok ter.
Emeksiz, sevgi olmazmış.
Yalnız bana, sevgini ver.
Sevgi demek, emek demek.
Sorma şimdi, bu ne demek?
Nasıl tarif etsem sana.
Aç için, sanki bir yemek.
Aşk, sevginin anlamını.
Yolunu ve yordamını.
Bilmediysen öğren de gel.
Ölç ayağın, yorganını.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
O eskimiş, soğuk ve dev binalar.
Yılların yükünü, hep taşıyorlar.
Elli yıllık, yada, daha fazlası.
İçerde memurlar, çalışıyorlar.
Merdivenler, uzar gider, üst kata.
Dosyalar var, hep üst üste, alt alta.
Numaratör var, al sıranı ordan.
Umarım memurlar, yapmaz bir hata.
Kimbilir kaç kişi, emekli oldu.
Kimbilir kaç kişi, çalıştı durdu.
O taş ve soğuk, kamu binaları.
Memurun, yurttaşın, adresi oldu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Siyah beyaz filmlerde, sen hep bir jöndün.
Bazen de rollerde, dövüşçü bir kördün.
Onu sevmekten, hiç vazgeçmeyin sakın.
O Sinemanın tek kralı, Cüneyt Arkın.
Cüneyt abi bazen, bir öğretmen oldu.
Bazen de, komiser cemil veya Murat.
Bazen tarihi filmlerde, karamurat.
Bazen de, at üstünde bir Malkoçoğlu.
Türk filmlerinin, unutulmaz aktörü.
Bazen oyuncusu ve de rejisörü.
Cüneyt abimiz, hep mazlumun yanında.
O, her zaman, televizyon ekranında.
Cüneyt Arkın, koca çınar, bir efsane.
Hayranlarının sevgisi, halisane.
Her zaman onu sevip, çok sayıyoruz.
Cüneyt abi, hep baş tacımız, diyoruz.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL