Çanakkale Canımdır Şiiri

Çanakkale Canımdır Şiiri | MEHMET ÇELİK

Çanakkale Canımdır

ÇANAKKALE CANIMDIR
İnasanlıktan nasipsiz, nasipsiz size diyom
Sakın ha cüret etme verilmez size diyom
Allah Allah diyenler geçirmez size diyom
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

Bağımsız olmak için canlarımız siper oldu.
Yedi düvel insanların canları HEDER oldu.
Vatanı için ölenler gazi oldu ŞEHİT oldu.
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

Allah Allah sözleriyle düşmanı korkuttular
Korkusuz aslan gibi er meydanına çıktılar.
Her kurşunu BİSMİLLAH diyerek sıktılar.
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

Müslümanın eline silahları verenler
Bunlar yam yam diyerek üstümüze sürenler.
Mayınlara çarpınca korkusundan kaçanlar
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

Top tüfekle her yer mahşer meydanı
İnsanlıktan çıkanlar sarıyordu dört yanı
Savaşan Mehmetlerim vermez idi bir yanı
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

Doksan üç yıl evvel yedi düvel ders aldı.
İngiliz-Fransız'ı arkasına bakakaldı.
Mehmet'imden akan o ne şerefli bir AL'dı
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

Tabyaları top ile bir bir dövülürken
Er meydanında Mehmetler korkusuz vurulurken
Vatanını vermeyen canıyla savrulurken
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

Kınalı kuzuların yattığı yerdir.
Seyit onbaşının attı yerdir.
Şehidin kanı aktığı yerdir.
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

Ölüme aşkla koşanlar orda.
Vatana sorgusuz bağlanan orda.
İnancı savunup ölenler orda.
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

ÇELİK'im derki ; hesapsız hesap tutup hesapsızca battılar.
Önünde etten olan bir inanca çarptılar.
Çarpınca anlayıp şamar yeyip kaçtılar.
Biliyordu gafiller Çanakkale geçilmez
ÇANAKKALE CANIMDIR bir parçası verilmez

MEHMET ÇELİK 05/09/2012
ÇARŞAMBA

MEHMET ÇELİK

Çanakkale Çanakkale Canımdır Şiir Çanakkale zaferi şiirleri MEHMET ÇELİK eğitici şiirler zafer haftası şiirleri

Çanakkale

Çanakkale toz duman olmuş
Analar ağlar olmuş
Napsın askerler vatanı için
Ayakta durmuş
Kanla boyanmış vatan
Kırmızı,beyaz bayrak için
Askerler savaşmış
Laleler kızarmış
Ey Türk Ulusu bu şavaş böyle kazanılmış !

Şükriye Lafyemez

Çanakkale Geçilmez Diye Şehit Oluyor Teker Teker

VURULUYOR ASKERLERİMİZ TEKER TEKER
KİMSE DEMİYOR KAÇIP GİTSEK
YARININ ÇOCUĞU İNGİLİZ OLMASIN DİYE
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ DİYE ŞEHİT OLUYOR TEKER TEKER

ÇANAKKALE'YE GİRECEKMİŞ DÜŞMAN
KİM VERECEKMİŞ ONA İZİN
ASKERLERİMİZ GÖĞSÜNÜ SİPER EDEREK
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ DİYE ŞEHİT OLUYOR TEKER TEKER

BİR MERMİ GELİYOR ÜZERİMİZE
TA UZAKTAN UZAKTAN
VURULUYOR MEHMETCİK BİRER BİRER
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ DİYE ŞEHİT OLUYOR TEKER TEKER

KARASULARIMIZDA BİR GEMİ
GİRİYOR İÇİMİZE İÇİMİZE
BİZİM ASKERLERİMİZ BEŞER ONAR
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ DİYE ŞEHİT OLUYOR TEKER TEKER

KİMİ ŞEHİT KİMİ GAZİ
ANAM BABAM DEĞİL
VATANIM SESLERİYLE
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ DİYE ŞEHİT OLUYOR TEKER TEKER

BİRİNİN ANASI GELMİŞ TA UZAKTAN
MEHMETÇİK ANAM GELDİ DEYİP
GELMİYOR DÜŞMANIN YANINDAN
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ DİYE ŞEHİT OLUYOR TEKER TEKER

MUHAMMED DİNÇER

MUHAMMED DİNÇER

18 Mart Çanakkale Savaşı’yla 16

Vatan önceliğimiz,
Türkiye’miz canımız,
Bir karış yer verilmez,
Dökülsün tüm kanımız…

Çanakkale Savaşı’m,
Ders vermemiş gibiydi,
Kurtuluş Savaşı’msa,
Bir netice işiydi…

Yedi düvele karşı,
Binlerce şehit verdik,
Biz, Türk milletiyiz,
Bayrağı düşürmedik…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Çanakkale Destanı

I
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Fatih'in, Osman'ın,
Ben Bilge Kağan'ın torunu.
Ben fazilet, asalet
Ben zamanlarca Türk...
Söyletmişim tarihlerce türkümü.
Nerde bitmişsem
Orada doğarım.
Neresi sonumsa
Başlarım yeniden;
Kim söyleyebilir
Bir yerde öldüğümü?..

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerin yolcusu,
Adım tarihlerce kutsal;
20. yüzyılı gösterir
Zamanlardan zaman:
Yıkılmak üzeredir
Başka adlara gebe,
Altı yüz yıl hüküm süren Osman.
Devletimle birlikte
Öldü sandılar beni,
Planlar yapıldı ardımca;
Paylaşıldı tüm vatan.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Tarihlerce hız verdim rüzgârlara,
Kültürlere şekil.
Adalet götürdüm
Gittiğim her toprağa.
Kötüye dersini verdim,
Yanımda insanca yaşadı insan...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Elbette göz yumamazdım düşmana,
Katlanamazdım bölüşülmesine vatanın;
Milletimi esir yaşatamazdım.
Elimde ata yadigârı silahım,
Mehmet'imle omuz omuza
Yürek yüreğe, Çanakkale'de
Haksızlıkla savaştım...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Savaşlarca yorgun düştüm:
Bir cephede sol ayağımı yitirdim,
Ötekinde parçaladı sağ kolumu
Acımasız bir top mermisi.
Geride ne kaldı?..
˗ Vatan sevgisiyle dolu yüreğim...
Bu tarihi, bu hikâyeyi
Yazmaya devam edebileceğim.




II
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Gözbebeğim İstanbul'u alabilmek için
Boğaz'a kadar dayanmıştı düşman.
Tarihler
18 Mart 1915'i gösteriyordu:
Vakit sabahtı,
Gelibolu yorgundu,
Gelibolu yaralıydı,
Gelibolu sıkıntılıydı...
Şehitlere mezardı Çanakkale,
Çanakkale ölüm gibi suskundu;
Boğaz'ı dolduran su değil,
Kandı...

Saatler 10'u vururken
Yükseldi cephelerden
Türk'ün andı.
Allah'ın adı
Doldu gönüllere,
Taştı dudaklardan
Sesler seslere karıştı...
Yemin etti ordu
Korumaya bu yurdu.
Kalplerden yükselen ses değil,
İmandı...

Gürleyen bir top mermisi
Başlattı savaşı kıyasıya.
Denizden karaya
Karadan denize toplar atıldı;
Topların düştüğü yerlerde
Yiğitler serildi siperlere.
Denizde gemiler,
Karada insanlar;
Bu, et ve kemiğin
Çeliğe karşı savaşıydı;
Bu, haksızlığa karşı
Özgürlüğün savaşıydı.
Sömürgeciydi denizdeki,
Denizdeki silahıyla üstündü,
Kana susamıştı;
Vatanını istiyordu Türk'ün.

Koşarken Mehmetçik
Savaştan savaşa,
Cepheden cepheye
Yorgun düşmüştü büsbütün.
Cesurdu, inançlıydı
Verilecek toprağı değil,
Ancak kanı vardı...

Düşman gemilerinin açtığı yoğun ateş
Yine cehenneme çevirdi Çanakkale'yi.
Toza dumana karıştı kaç tabya...
Geri kalır mı benim Mehmet'im?
Ellerindeki ilkel toplarıyla
Denizde fırtınalar oluşturdu,
Tarihe yeni sayfalar yazdı
Cennete koşan nice batarya...

Saatlerce sürdü savaş,
Deniz şarapnel sesleriyle çınlarken
Kaç utanmaz gemi
Sulara gönüldü yavaş yavaş...
Şehit düşüp
Tabyasını bırakmayan er,
Vatanı için ölüme giden asker,
Düşmana eğdirmişti baş.
Sabah küstahça
Boğaz'a giren gemiler,
Akşamla birlikte hüsranla
Bakmadan ardına
Kaçıp gittiler birer birer...

III
Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Çanakkale'de, Gelibolu'da
Savaştım düşmanla kıyasıya.
Halkımla bütünleştim,
Kurtuldu il il vatan.
Bayrağın dalgalandığı ufuklarca
Şehitliğe koştum;
Nerede başladıysa sonum
Orada doğdum yeniden.
Öldü sandılar beni,
Oysa öldüğüm yerde
Ölümsüzlüğe ermiştim ben.


Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben Yahya Çavuş,
Ben Seyit Onbaşı
Ben er Fehmi;
Yaşar bende yürekleri
Bayrak için, millet için
Sonsuzluğa eren yiğitlerin...

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Sonsuzlukların yolcusu,
Kendini vatana adamış adam...
Göruyorum şimdi daha yeşil ve ulu:
Yaprağım, ağacım, dağım, ovam.

Ben Mülazım-ı Sâni Sinan;
Ben yeni ve aydınlık Türkiye'nin
Destan destan yazılan tarihi,
Bayrağında renk, aşında tat;
Benimle biter her gönlün kederi...
Ben seferde inanç,
Hazarda huzur;
Ben buğdayda bereket,
Tarlada başak başak verim.
Kim ne isterse ilkelerimde bulur;
Tarihlerin altın sayfasıdır yerim;
Ben sonsuzluğa yürüyen
Ölümsüz Mustafa Kemal'im...

Oktay Yivli

Ali Kırımlı