Eylül geldi, bak havalar soğudu.
İçim sanki, daha da bir, burkuldu.
Biten aşklar, yaprak, yaprak döküldü.
İçimde yaşanan mevsim, son güzdü.
Yapraklar ağaçta, soldu, sarardı.
Aşk acısından, yürekler karardı.
Yara alanlar, mevlaya yakardı.
Sona yaklaşan aşkım, beni üzdü.
İçim bulut bulut, yağacak yağmur.
Ağlasam ortalık olur, sel çamur.
Sanki aşk değil, oyuncak bir hamur.
Ona şekil veren, bu işi çözdü.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Tanrının verdiği en büyük nimet.
Nedir bilir misin? Ekmektir, ekmek.
Önce sürersin tarlayı, emek emek.
Sonra sularsın tohumu, öbek öbek.
Sonra uzar, boy boy göğe başaklar.
Sürülür hep birden bütün tarlalar.
Buğdayın sap ve danesi ayrılır.
Buğdaylar başaktan bir bir sıyrılır.
Buğdayı öğütür ve un yaparsın.
Sonra unu hamur yapar, pişirirsin.
Fırından çıkar bak, mis gibi ekmek.
İnsana olur hem, katıksız yemek.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yol üstünde bir güzele.
Rastladım da, durur oldum.
Kemer takmış İnce bele.
Onu saran kemer oldum.
Güzel, neyleyim neyleyim
Aşktan, yollarını gözleyim
Burada, seni bekleyim.
Sevgimi sana söyleyim.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sen ki; hiçlik makamında
Beni yücelten,
Sonra hiç birşey olmamış gibi
Gidensin...
Sen ki; benim geleceğimdin
Unudumdun belki...
Islak sokakların
Kaybolmuşluğunda
Kaldırımlarda bıraktın...
Tüm umutlarım
Gömüldü oracıkta...
Sen ki...
Bir katil gibi
Kurbanını seçtin
Ve öldürdün beni...
Ve hiçbir şey olmamış gibi
Çektin gittin...
Sen ki...
Bel ki...
San ki...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL