Seninle Şiiri

Girdap

Hadi çık gel artık karanlıklar içinden

Gönlümdeki aydınlığa.

Ben ufkunda güneşler açtırayım,

Sen dolunay gibi doğ gecelerde.

Ben huzura ereyim mehtabının ışığında;

Sen kapkara denizlerde

Gölgene sığın.

Ne kelimeler kafidir

çıkarmaya gözlerinden gizemi,

ne kitaplar dolusu nesirler…

gel de açılsın artık hazanım,

goncalar güle dönsün.

gel ki,

ruhumdaki bu yangın

büyümeden sönsün.

Varlığın bir rüyadır

Beni alıp götüren.

İçimde kopan tufan

Alır gider ümitleri.

Bunca koştuğum kalır yanıma kâr;

Yazdığım her kelime

Beni buhrana sokar…

Dilensem alır mıyım bilmem

Gözlerinden sevdanı.

Yalvarsam ulaşır mı

Saltanatına yakarışlarım?

Bilmem,

Bu ateşlerde

Sen mi yanarsın,

Yoksa ben mi yanarım?

Ben hiç gömülmemiştim

Böyle çaresizlik batağına.

ruhum vaz geçmiyor mihrabından,

pencerenden kaldır artık

şu garip örtüleri….

bırak da dolayım gönül kabına,

yalnızlık elbiseni soyun da gel,

gel ki doyayım mehtabına…

nasıl anlatsın bu dil?

bu garip yürek nasıl dayansın?

ya dinsin ruhumdaki fırtına;

ya da bedenim bu ateşte yansın.

düştüğüm girdaplardan çıkar,

bir damla su uzat

kurumuş dudaklarıma,

firakımdan ellerin yansın.

tükensin efkârım soluklarında

umutlar birbaşka bahara kalsın...,

Turan AKBULUT

Geldi Ömrün Sonbharı

Geldi ömrün sonbaharı

Güvendiğin gençlik gider.

Eser ecel fırtınası

Gözde fer, dizde derman gider.



Birbir gider sevdiklerin

Ana bile koyar gider..

Bir yastığa baş koyduğun

Ceylan gözlü o yar gider.



Birşey gelmez hiç elinden

Kuvvet çekilir belinden

Şakıyan bülbül dilinden

Hoş sadalar uçare gider.



Turan, kaçılmaz ecelden

Hazırlığın yap tez elden

kalbe giren her güzelden

Bu varlığın kopar gider.

Turan AKBULUT

Varlık Muamması

Ben hikmet şarabını yudum yudum içmişim,

Bir de sarhoş olmuşum, kendimden de geçmişim...

Aynada gördüğüm şey meğer bir hayâl imiş,

Varlık denizinde ben, muazzam bir hiçmişim.



Hepsi birer hayalmiş, gerçek sandığım işler...

Bir gölgeden ibaret, birer yalan imişler.

Onsekiz bin âlemden süzülüp de gelmişler,

Meğer kaderimi ben, irademle seçmişim.



Sade bir et değilmiş, bana verilen yürek.

Ölmeden evvel ölüp, hesabı vermem gerek.

"Elestü bi rabbiküm" hitabını bilerek

"Belî" deyip rabbime, benliğimden geçmişim.



Bir münadî melekle duyurmuş da sesini

Yüreğime üflemiş, aşk ile nefesini

Bu dünya cevherinin, bırakıp hevesini,

Okumuşum salâmı, kefenimi biçmişim.



Gel, dünya oyunundan vazgeç artık sen Turan,

Mürşidin Peygamberin, rehberindir ol Kur'an,

Kainatın sırrını oluk oluk akıtan

Hakikat çeşmesinden, ab-ı hayât içmişim.

Turan AKBULUT