Gönül senin bir derdin var
Derinlere daldın gönül
Ömrümü öğüttü yıllar
Gençliğimi çaldın gönül
Su gibi çağlayacaksın
İçimi dağlayacaksın
Dokunsam ağlayacaksın
Niye böyle doldun gönül
Mor çiçekli bir bahardın
Belânı başıma sardın
Ne diye böyle sarardın
Niye böyle soldun gönül
Kırk dereden su getirdin
Beni de yedin bitirdin
Aşkı ne zaman yitirdin
Derdi nerde buldun gönül
Yürüdün yıllardan beri
Öldün de dönmedin geri
Söndü mü dizinin feri
Niye düşüp kaldın gönül
Aşk için savaşan sendin
Nice zorlukları yendin
Ne oldu
Niye tükendin
Niye teslim oldun gönül
Erdal Ercin
Erdal ERCİN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ey benim akılsız başım
Gürz ile ezil
Kurtulam
Hedef olsun iki kaşım
Kurşuna dizil
Kurtulam
Bir sevda döner başımda
Adı zehirdir aşımda
Ey ölüm otuzbeşimde
Alnıma yazıl
Kurtulam
Kader çizgimi bozarım
Vademi doldu yazarım
Neredesin ey mezarım
Şuraya kazıl
Kurtulam
Erdal ERCİN
Erdal ERCİN
Sensiz Olmaz filmi
Final sahnesi
Çekim bir
Tekrarı mümkün değildir
Zaman
Bir sevdanın son mevsimidir
Mekân
Bütün hikâye bir inzivada geçmektedir
Bütün perdeler çekilmiş
Ve bütün kapılar kilitlenmiştir
Müzik
Fondan ayrılıkların şarkısı verilmektedir
Dekor
Ortada bir masa
masada bir lamba
Lambanın yanında kâğıt kalem
Yerde sağa sola saçılmış
Muhemelentekrar tekrar yazılmış
Ve alıcısına gönderilmeden açılmış
Mektuplar görülmektedir
Tahta bir taburede oturan adam
Saatlerdir aynı noktaya bakmakta
Ve namlusu şakağında bir tabancanın
Tetiğiyle oynamaktadır
Motor
Adam hangi duvara baksa aynı resim
Nereye dokunsa onun elleri
Adamın parmağı bir tetikte
Bir geri
Işık biraz yukardan
Kamera biraz daha ileri
Adam bir ok gibi kalkar yerinden
Masadaki kâğıda bir şeyler karalar
Benimle ölmeni istemiyorum elbet
Yaşamak sana ders olsun
Pat diye bir ses duyulur ilk önce
Bir gövde masayla birlikte düşer
Kâğıtlar tutuşur
Bir duman tüter
Yönetmen usulca kalkar yerinden
Tamamdır arkadaşlar
Film biter
Yazılar geçmeye başlar
Erdal Ercin
Erdal ERCİN
Gönül sultanını bulsaydı bu yaz
Dağları delerdi
Hey benim ömrüm
Aşığın elinde bir mızrap bir saz
Neyzenin elinde ney benim ömrüm
Aklının estiği her yere gider
Şahlanır
Dört yanı toz duman eder
İnatçı bir seyis izini güder
Rüzgârın çocuğu
Tay benim ömrüm
Ne bir arayan var
Ne bir soran var
Ne bir işiten var
Ne bir gören var
Yolları kapalı
Kar var
Boran var
Bir dağın başında köy benim ömrüm
Biner son nefese
Gider son ümit
Harcanır kredi
Tükenir limit
Üç günlük açlığa bir gevrek simit
Yanında bir bardak çay benim ömrüm
Erdal Ercin
Erdal ERCİN