Julyan
Yaşın on beşti tertemizdi kalbin
Beni büyülemişti o içten sevgin
Bulunamazdı yoktu da dengin
Dünya bizim için yaratılmıştı JULYAN
Kırlara çıkardık ne güzeldi kainat
Her şey mükemmel sanki kötülüğe inat
Akıp gidiyordu koskoca hayat
Mutluluktan uçuyorduk JULYAN
Aşkımızı duyanlar parmağını ısırırdı
Gül ile bülbül bile bizi kıskanırdı
Babalar çocuklarına bizi anlatırdı
Seninle masallaşmıştık sanki JULYAN
Sonraları sana bir şeyler olmuştu
Yüzündeki doğruluk çizgileri kaybolmuştu
Hasta değildin fakat yüzün solmuştu
O sıralar ilk acıyı hissediyordum JULYAN
Artık koca çınarın altına gelmiyordun
Gönderdiğim bir selamı bile almıyordun
Anladım ki beni eskisi kadar sevmiyordun
O zaman yıkıldım mahvoldum JULYAN
Dediler ki bana sen artık ölüsün
İstedim öldüğümü Julyan’ım da duysun
Dünya gözüyle beni bir daha görsün
Ama sen cenazeme bile gelmedin JULYAN
Temmuz 95
Murtaza ALAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Efsun
Ürkek bakışlarını çek üzerimden
Sinemi yakma git be efsun.
Çaresiz ellerim ayrı bedenimden
Çekiştirip durma git be efsun.
Uzak uzadıya bir gölge misali
Dünyamdan ayrılsa da gülen cemali
Tesellim odur yeter hayali
Onu almadan git be efsun.
Çok şey söyleyip,yakarken yüreğimi
Avutup gönlümü çalarken dileğimi
Bilmesin biçare, hasret çektiğimi
Yeter ki söyletme git be efsun.
Görmesin kalbimi parçalayan hoyrat elleri
Savrulurken başımda kavak yelleri
Sahipsiz gündüzün karanlık geceleri
Yıldızın sönmeden git be efsun
Ağlayan gözlerim kurumadan
Çek git benim dünyamdan
Ya ölüm ol ya da matem,ama uzaktan
Güneş doğmadan git be efsun.
Ağustos 99
Murtaza ALAN
Hüsnü Maşuk
Şeb-i hicranımda
Çeşm-i giryanım benim
Bad-ı hazanımda
Savrulan yaprağım benim
Sen, faslı bahar içinde
Tane-i gül gibisin
Sahrayı gönlüme
Coşkın akan sel gibisin
Salınsın selvi boyun
Reh-i sengsar içinde
Yüzer zevrak-u derunum
Engin deniz içinde
Zevkü vasla ne kaldı
Her yaneden gün dolmakta
Rindi şeyda olan gönlüm
Bak güneş doğmakta
Ocak 2000
Murtaza ALAN
Julyan
Yaşın on beşti tertemizdi kalbin
Beni büyülemişti o içten sevgin
Bulunamazdı yoktu da dengin
Dünya bizim için yaratılmıştı JULYAN
Kırlara çıkardık ne güzeldi kainat
Her şey mükemmel sanki kötülüğe inat
Akıp gidiyordu koskoca hayat
Mutluluktan uçuyorduk JULYAN
Aşkımızı duyanlar parmağını ısırırdı
Gül ile bülbül bile bizi kıskanırdı
Babalar çocuklarına bizi anlatırdı
Seninle masallaşmıştık sanki JULYAN
Sonraları sana bir şeyler olmuştu
Yüzündeki doğruluk çizgileri kaybolmuştu
Hasta değildin fakat yüzün solmuştu
O sıralar ilk acıyı hissediyordum JULYAN
Artık koca çınarın altına gelmiyordun
Gönderdiğim bir selamı bile almıyordun
Anladım ki beni eskisi kadar sevmiyordun
O zaman yıkıldım mahvoldum JULYAN
Dediler ki bana sen artık ölüsün
İstedim öldüğümü Julyan’ım da duysun
Dünya gözüyle beni bir daha görsün
Ama sen cenazeme bile gelmedin JULYAN
Temmuz 95
Murtaza ALAN
