İstanbul'um
Bir vapurun, bak camından.
İzliyorum, İstanbul'u
Sanki bir parça canımdan.
O kentlerin, en makbulu.
Deniz kokusu, burnumda.
Dalar gözler, uzaklara.
Ölmek, bu şehrin, uğrunda.
Kısmet oldu, atalara.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kibirli İnsan
Ey insan! bak sende ki kibire.
Sonunda konacaksın, kabire.
Neden küçük görürsün, her şeyi?
Günaha boğuldun sen, habire.
İnsan olmak, bize büyük nimet.
Vardır mutlaka, bunda bir hikmet.
Mevla bak, akıl bahsetmiş sana.
Kullan, vardır bunda bir ganimet.
Oldum deme, piştim deme, hemen.
İyi olsun, ruhunda egemen.
Hayatta öğrenci ol , sürekli
Bilgi olsun sana, tek öğretmen.
Sen on düşün, bir söyle sözleri.
İnsanın, yalan olmaz gözleri.
Efendi ol, incitme kimseyi.
Unutma!, içindeki tözleri.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sevda Vurgunuyuz
Mevsim yaz, gökyüzünde güneş var.
Hevesim az, bak yüzümde telaş var.
Gün ışıltılı, gün aydınlık, gün güzel.
Ancak sen yoksun, bu beni çok üzer.
Aşıklar, el ele gezerken, bak sokaklarda.
Ben seni arar oldum, yine o kuytularda.
Yürek vurgun, yüz solgun, bu akşamlarda.
Kaybolup gittim, bu şehrin yaman aşklarında.
Gece sahilde, bir rüzgar, tenimi okşar.
Yorgun gemiler, bu limana, demir atar.
Sevgilim, sen ve ben, hangi umudun yolcusuyuz
Bitip tükenmek bilmeyen, bir sevda vurgunuyuz.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Çoban
Bu dağlarda bir çobanım.
Gurbet elde bir yabanım.
Yar yok diye içlenenim
Kırıldı kolum kanadım.
Kuzular meleşir durur.
Ham meyva dalında kurur.
Uzun yollardan yürüdüm.
Kırıldı kolum kanadım.
Ben garip bir çobanım.
Dertli çalar hep kavalım.
Bu dağ başında kalanım.
Kırıldı kolum kanadım.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
