Eser deli boran da, canım yollar kapanır!
Seven yar için gülom, her cefaya katlanır.
Bu deli gönlüm de, canım gün gelir uslanır;
Arar bulur da seni, gülom yar deyi-deyi.
Seherin vaktinde, canım şafak sökerken!
Destur alıp da, gülom kuşlar öterken:
Herkes sevdiğiyle de canım yatarken;
Burkulur yüreğim de gülom yar deyi-deyi.
Sen bal isen canım arın ben olsam
Meyve veren gülom dalın ben olsam
Yalın ayak bastığın canım yolun ben olsam
Yaşar bedenim de gülom yar deyi-deyi.
Kul Okyay da canım hasretinle avunur
Her ne olsa da gülom seni savunur
Ser beden de canım yanar kavrulur
Yanar durur da gülom yar deyi-deyi.
Hanif OKYAY 26.04.19 / 09:37
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Turnam selam söyleyin, o nazlı yare!
Gayri bu hasretten, yorulmuş deyin.
Tükenmiş umutları da, biçare kalmış;
Hasret ateşiyle de, kavrulmuş deyin.
Görmüyor gözleri kendi önünü!
Kaybetmiş sahrada, naçar yönünü.
Yetmez mi? Bıraksın artık nefret dilini;
Sözlerin kurşun gibi, vurmuş deyin.
Yıllarca beklerken kayıp olmuş neşesi!
Ne derdi bitiyor, ne bir gün çilesi:
Bu dünyada kalmamış hiç hevesi;
Meyve veren dalları, kurumuş deyin.
Hanifi OKYAY 18.01.2017 / 14:15
Hanifi OKYAY
Bu hale düşmemin sebebi sensin!
Bir kez olsun hatırımı sorsan olmaz mı?
Sen Leyla'isen mecnun aşığın benim;
Bir gün olsun yüzüme gülsen olmaz mı?
***Soldu güllerim gönül bahçemde.
***Ondan beri bülbül'üm matemde!
***Bir yara açtın ki sol göğsümde;
***Sızlayan yaramı sarsan olmaz mı?
Böyle efkarlı olmamın sebebi sensin!
Hasretin dağ gibi çöküyor üstüme:
Almadım kimseyi gönül haneme;
Bir gece gelmişken kalsan olmaz mı?
***Abu zemzem akar dilden dimağa.
***Siyah sürme çekmişsin bukağa:
***Girmeden Kul Okyay kara toprağa;
***Bir buse leb'inden versen olmaz mı?
Hanifi OKYAY 10.09.2021 /10:50
(Abu-su, dimağ damak) (Bukağa- keleğçe +gözde hapsedilmek)
(Leb-dudak)
Hanifi OKYAY
Bozulmuş dünyanın ahenkli rengi!
Bağları bozulmuş hozana döndük.
Değişti insanın şekli şemali!
Sazı sözü başka ozana döndük.
Cep delik cüzdan dertli perişan!
Kıçımızda don yok her şey ayan
Damlar akmıyor ya evimiz viran
Meteliğe kurşun atan ağalara döndük.
Yollarımız asfalt kalmadı çamur
Tahtadan saca varmıyor hamur
Gittikce büyüyor sırtda ki kanbur
Yüzü koyun yerde sürünür olduk.
Unutuldu artık dirgen ile yaba
Herkes şehirli kalmadı oba
Ocaklar söndü yanmıyor soba
Yolcusu olmayan yollara döndük.
Herkes alim oldu kalmadı cahil
Köyümüz perişan insanlar sefil
Bir iş tutacak kalmadı ehil
Yan gelip sırt üstü yatana döndük.
Halimi arz etsem devlet babaya
Önce bir süzüp bakar boyuma
İki katip yazar gelir jandarma
Suçsuz yere yatan mahkuma döndük.
Kul okyayım derdim çok ama demem
Muhanet tasından bir yudum su içmem
El ne derse desin ben vaz geçmem
İtile kakıla dostum yılgına döndük.
Hanifi OKYAY 29.08.02017 / 21:22
Hanifi OKYAY